Μάθημα 24
ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΕΝΟΣ ΨΕΥΤΗ
Cum P.
Cornēlius Nasῑca ad Ennium poētam venisset eique ab ostio quaerenti Ennium
ancilla dixisset eum domi non esse, Nasica sensit illam domini iussu id dixisse
et illum intus esse. Accipe nunc quid postea Nasῑca fecerit. Paucis post diēbus
cum Ennius ad Nasῑcam venisset et eum a ianuā quaereret, exclamāvit Nasica se
domi non esse, etsi domi erat. Tum Ennius indignātus quod Nasῑca tam aperte
mentiebātur: “Quid?” inquit “Ego non cognosco vocem tuam?” Visne scire quid Nasῑca
responderit? “Homo es impudens. Ego cum te quaererem, ancillae tuae credidi te
domi non esse; tu mihi ipsi non credis?”
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Όταν ο Πόπλιος Κορνήλιος Νασικάς είχε πάει στον Έννιο
τον ποιητή και (όταν) σ’ αυτόν που (ο οποίος) από την πόρτα ζητούσε τον Έννιο,
η υπηρέτρια είχε πει ότι αυτός δεν ήταν στο σπίτι, ο Νασικάς κατάλαβε ότι
εκείνη είχε πει αυτό με διαταγή του αφεντικού (της) και ότι εκείνος ήταν μέσα.
Μάθε τώρα τι έκανε αργότερα ο Νασικάς. Μετά από λίγες μέρες, όταν ο Έννιος είχε
έρθει στον Νασικά και τον ζητούσε από την πόρτα, ο Νασικάς φώναξε δυνατά ότι
δεν ήταν στο σπίτι, αν και ήταν στο σπίτι. Τότε ο Έννιος αγανακτισμένος επειδή
ο Νασικάς τόσο φανερά ψευδόταν είπε: «Τι λοιπόν; Εγώ δεν αναγνωρίζω τη φωνή
σου;» Μήπως θέλεις να μάθεις τι (του) απάντησε ο Νασικάς; «Είσαι αναιδής
άνθρωπος. Εγώ όταν σε ζητούσα, πίστεψα την υπηρέτριά σου ότι εσύ δεν ήσουν στο
σπίτι. Εσύ δεν πιστεύεις εμένα τον ίδιο;»
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
dixisset: το β’ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ενεστώτα
είναι dic.
domi: εδώ είναι επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει τη
στάση σε τόπο.
se domi non esse: ταυτοπροσωπία. Το
υποκείμενο επανατίθεται σε αιτιατική εξαιτίας του ειδικού απαρεμφάτου esse.
quod Nasica tam aperte mentiebatur:
δευτερεύουσα αιτιολογική ουσιαστική πρόταση ως αντικείμενο της μετοχής
indignatus (η οποία δηλώνει ψυχικό πάθος).
visne: β’ ενικό πρόσωπο του ανωμάλου ρήματος volo + το
εγκλιτικό μόριο ne.
scire: β’ ενικό και β’ πληθυντικό πρόσωπο προστακτικής
ενεστώτα είναι scito και scitote αντίστοιχα.
iussu: αφαιρετική οργανική του εσωτερικού αναγκαστικού
αιτίου.
Paucis post diebus: το post είναι
επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου το diebus είναι αφαιρετική του μέτρου ή
της διαφοράς.
Εναλλακτική φράση: post paucos dies [εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου]
Εναλλακτική φράση: post paucos dies [εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
cum: (= όταν) χρονικός σύνδεσμος. Εδώ πρόκειται για τον
ιστορικό ή διηγηματικό cum (cum historicum ή narrativum), ο οποίος συντάσσεται
με υποτακτική παρατατικού (για πράξη σύγχρονη) ή με υποτακτική υπερσυντελίκου
(για πράξη προτερόχρονη).
P.: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους (Publius -ii και i) = Πόπλιος. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό.
Cornelius: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους Cornelius -ii/i, = Κορνήλιος. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό. Σχηματίζει τη γενική του ενικού σε –ii, αλλά και με συναίρεση σε –i, όπως όλα τα υπερδισύλλαβα1 ουσιαστικά β΄ κλίσης που λήγουν σε –ius και -ium. Επιπλέον, σχηματίζει την κλητική ενικού σε –i, με συναίρεση του –ie σε –i, ως υπερδισύλλαβο κύριο όνομα που λήγει σε –ius. (Βλ. και Τζάρτζανος Αχ., Λατινική γραμματική, ΟΕΔΒ, σελ. 15)
Νasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους Nasica -ae = Νασικάς. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό.
ad: πρόθεση που συντάσσεται με αιτιατική για να δηλώσει την κίνηση/κατεύθυνση σε τόπο = σε, προς.
Ennium: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους Ennius -ii/-i = Έννιος. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό. Σχηματίζει τη γενική και κλητική του ενικού αριθμού όπως το ουσιαστικό Cornelius.
poetam: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους, poeta -ae = ποιητής.
venisset: γ΄ ενικό πρόσωπο υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας venio, veni, ventum, venῑre 4 = έρχομαι, φθάνω.
ei: δοτική ενικού, αρσενικού γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.
-que: είναι εγκλιτική λέξη και χρησιμεύει ως συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
ab (ή a ή abs): πρόθεση που συντάσσεται με αφαιρετική. Η πρόθεση ab χρησιμοποιείται αν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή h, η πρόθεση a τίθεται πριν από σύμφωνο (πλην του h) και h και η abs πριν από την αντωνυμία te = από
1. Στην παλαιότερη λατινική γλώσσα τα υπερδισύλλαβα ουσιαστικά της β' κλίσης σε -ius & -ium συναιρούσαν την κατάληξη-ii της γενικής ενικού σε -i. Στους μετακλασσικούς χρόνους, όμως, ο συνηρημένος τύπος της γενικής ενικού σε -i χρησιμοποιούνταν μόνο από εκείνους που ήθελαν να αρχαϊζουν (βλ. και Σκάσσης Ερρ., Ιστορική Γραμματική της Λατινικής Γλώσσας, σελσ 100-101, παρ.52.3."
ostio: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, oυδετέρου γένους ostium -ii/-i = πόρτα. Το ουσιαστικό ως υπερδισύλλαβο της β΄ κλίσης που λήγει σε –ium σχηματίζει τη γενική του ενικού σε -ii και μετά από συναίρεση σε-i.
quaerenti: δοτική ενικού, αρσενικού γένους της μετοχής Ενεστώτα quaerens -ntis, του ρήματος quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre 3ης συζυγίας = ζητώ.
Εnnium: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους Ennius -ii/-i = Έννιος. (βλ. και προηγουμένως).
ancilla: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, θηλυκού γένους, ancilla -ae = υπηρέτρια.
dixisset: γ΄ ενικό υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας dico, dixi, dictum, dicĕre 3 = λέω. (β΄ πρόσωπο προστακτικής ενεστώτα: dic)
eum: αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό. (βλ. και προηγουμένως)
domi: εδώ χρησιμοποιείται ως επίρρημα = στο σπίτι. Πρόκειται για υπόλειμμα της παλιάς τοπικής πτώσης που ταυτίζεται με τη γενική του ενικού του ουσιαστικού domus -us, θηλυκού γένους, της 4ης κλίσης = σπίτι και λειτουργεί ως επίρρημα για να δηλώσει τη στάση σε τόπο. Το ουσιαστικό domus σχηματίζει ορισμένους τύπους και με τις καταλήξεις της β΄ κλίσης: τη γενική του ενικού domi που, όμως, λειτουργεί ως επίρρημα, την αφαιρετική του ενικού domo, τη γενική του πληθυντικού domorum, την αιτιατική του πληθυντικού domos.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ανώμαλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους Nasica -ae = Νασικάς. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό.
sensit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας sentio, sensi, sensum, sentῑre 4 = αισθάνομαι, αντιλαμβάνομαι.
illam: αιτιατική ενικού, θηλυκού γένους της δεικτικής αντωνυμίας ille, illa, illud = εκείνος, εκείνη, εκείνο.
domini: γενική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους dominus -i = κύριος, αφεντικό.
iussu: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού δ΄ κλίσης, αρσενικού γένους iussus -us = διαταγή, εντολή.
id: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.
dixisse: απαρέμφατο παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας dico, dixi, dictum, dicĕre 3 = λέω. Στο β ενικό προστακτικής ενεστώτα: dic.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
illum: αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους της δεικτικής αντωνυμίας ille, illa, illud = εκείνος, εκείνη, εκείνο.
intus: τοπικό επίρρημα = μέσα, εντός.
esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ανώμαλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω. (βλ. προηγουμένως)
accipe: β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας accipio, accepi, acceptum, accipĕre* 3 = δέχομαι, λαμβάνω, μαθαίνω. Πρόκειται για ένα από τα 15 ρήματα που λήγουν σε –io, αλλά ανήκουν στην 3η συζυγία.
nunc: χρονικό επίρρημα = τώρα.
quid: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της ουσιαστικής ερωτηματικής αντωνυμίας quis, quis, quid = ποιος, ποια, ποιο.
postea: χρονικό επίρρημα = μετά, αργότερα, έπειτα.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους Nasica -ae = Νασικάς. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό. (βλ. προηγουμένως)
fecerit: γ΄ ενικό υποτακτικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας facio, feci, factum, facĕre 3 = κάνω. To β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ενεστώτα είναι fac. Επίσης, είναι ένα από τα 15 ρήματα που λήγουν σε –io, αλλά ανήκουν στην 3η συζυγία.
paucis: αφαιρετική πληθυντικού αρσενικού γένους, θετικού βαθμού του δευτερόκλιτου επιθέτου paucus, -a, -um = λίγος, -η, -ο. Θετικός: (στον ενικό αριθμό) paucus, -a, -um, συγκριτικός: paucior, -ior, -ius, υπερθετικός: paucissimus, -a, -um. Θετικός (στον πληθυντικό αριθμό): pauci, -ae, -a, συγκριτικός: pauciores, -iores, -iora, υπερθετικός: paucissimi, -ae, -a. Οι πληθυντικοί τύποι του συγκριτικού και υπερθετικού είναι πιο εύχρηστοι.
post: χρονικό επίρρημα = μετά, αργότερα.
diebus: αφαιρετική πληθυντικού του ουσιαστικού της ε΄ κλίσης, αρσενικού γένους2 dies, diei = ημέρα.
cum: χρονικός σύνδεσμος. Πρόκειται για την ιστορικό ή διηγηματικό cum. (Βλ. προηγούμενη σημείωση)
Εnnius: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης Ennius -ii/-i (βλ. προηγουμένως).
ad: πρόθεση που συντάσσεται με αιτιατική για να δηλώσει την κίνηση κατεύθυνση σε τόπο = σε, προς.
Nasicam: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης Nasica -ae (βλ. προηγουμένως)
venisset: γ΄ ενικό πρόσωπο υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας venio, veni, ventum, venire = έρχομαι, φθάνω. (βλ. και προηγουμένως)
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
eum: αιτιατική ενικού αρσενικού γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός -ή -ό.
a: πρόθεση που συντάσσεται με αφαιρετική = από.
ianua: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, θηλυκού γένους ianua -ae = πόρτα.
quaereret: γ΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre 3 = ζητώ.
exclamavit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 1ης συζυγίας exclamo, exclamavi, exclamatum, exclamāre 1 = φωνάζω δυνατά, αναφωνώ.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης Nasica -ae. (βλ. προηγουμένως)
2. Για το γένος του ουσιαστικού dies ισχύουν τα εξής:
To συγκεκριμένο ουσιαστικό στον πληθυντικό είναι πάντα αρσενικού γένους. Στον ενικό είναι άλλοτε αρσενικό, άλλοτε θηλυκό. Θηλυκό είναι στις εξής περιπτώσεις:
i. όταν σημαίνει «χρονολογία επιστολής»,
ii. όταν σημαίνει χρονική διάρκεια,
iii. στη νομική έννοια «dies certa» = «τακτή μέρα» (με σπάνιες εξαιρέσεις),
iv. στους ποιητές για λόγους μετρικούς.
Βλ. και Σκάσσης Ερρ., Ιστορική Γραμματική της Λατινικής Γλώσσας, σελ. 106, 107, παρ. 55.
se3: αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους της προσωπικής αντωνυμίας γ΄ προσώπου = τον εαυτό του. (τα άλλα δύο πρόσωπα = α΄ πρόσωπο: ego, β΄ πρόσωπο: tu)
domi: εδώ χρησιμοποιείται ως επίρρημα = στο σπίτι. Πρόκειται για υπόλειμμα της παλιάς τοπικής πτώσης που ταυτίζεται με τη γενική του ενικού του ουσιαστικού domus -us, θηλυκού γένους, της 4ης κλίσης = σπίτι και λειτουργεί ως επίρρημα για να δηλώσει τη στάση σε τόπο. (βλ. προηγουμένως)
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
etsi: εναντιωματικός σύνδεσμος = αν και, παρόλο που.
domi: βλ προηγουμένως.
erat: γ΄ ενικό πρόσωπο οριστικής παρατατικού του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
tum: χρονικό επίρρημα = τότε.
Ennius: ονομαστική ενικού, του ουσιαστικού β΄ κλίσης αρσενικού γένους Ennius -ii/i (βλ. προηγουμένως)
indignatus: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους της μετοχής παρακειμένου indignatus, -a, -um του αποθετικού ρήματος της α΄ συζυγίας indignor, indignatus sum, indignāri 1 = αγανακτώ.
quod: εδώ αιτιολογικός σύνδεσμος = γιατί, διότι.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους, Nasica -ae = Νασικάς (ως κύριο όνομα κατά βάση δεν έχει πληθυντικό)
tam: ποσοτικό επίρρημα = τόσο
aperte: τροπικό επίρρημα = ανοικτά, φανερά. Τα παραθετικά του επιρρήματος είναι τα εξής: Θετικός βαθμός: aperte, συγκριτικός βαθμός: apertius, υπερθετικός βαθμός: apertissime.
3. Στα λατινικά η προσωπική αντωνυμία γ΄προσώπου «se» χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η αυτοπάθεια, γι’αυτό ονομάζεται και αυτοπαθής ή αντανακλώμενη αντωνυμία (pronomen reflexivum ή reciprocum). H συγκεκριμένη αντωνυμία δεν έχει ονομαστική παρά μόνο απαντά στις πλάγιες πτώσεις. Για να μη δηλωθεί η αυτοπάθεια, αντί της προσωπικής αντωνυμίας γ’ προσώπου «se» χρησιμοποιούνται οι τύποι της αντωνυμίας is,ea,id.
mentiebatur: γ΄ ενικό οριστικής παρατατικού του αποθετικού ρήματος της 4ης συζυγίας mentior, mentitus sum, mentῑri = ψεύδομαι.
quid: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της ουσιαστικής ερωτηματικής αντωνυμίας quis, quis, quid = ποιος, ποια, ποιο.
inquit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ελλειπτικού ρήματος inquam = λέω. Το συγκεκριμένο ρήμα αντιστοιχεί εν μέρει με το ρήμα ἒφη (φημί) της αρχαίας ελληνικής.
ego: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
cognosco: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας cognosco, cognovi, cognitum, cognoscĕre 3 = γνωρίζω, αναγνωρίζω, μαθαίνω.
vocem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού της γ΄ κλίσης, θηλυκού γένους vox, vocis = φωνή.
tuam: αιτιατική ενικού, θηλυκού γένους της κτητικής αντωνυμίας β΄ προσώπου (για έναν κτήτορα) tuus, tua, tuum = δικός σου, δική σου, δικό σου.
vis: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ανώμαλου ρήματος volo, volui, -, velle = θέλω.
-ne: ερωτηματικό μόριο, εγκλιτική λέξη = μήπως. Βρίσκεται πάντοτε προσαρτημένο στη λέξη που βρίσκεται στην αρχή της ερωτηματικής πρότασης και στην οποία αναφέρεται η ερώτηση.
scire: απαρέμφατο ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας scio, scivi (scii), scitum, scire 4 = γνωρίζω, ξέρω. (προστακτική ενεστώτα: scito, scitote).
quid: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της ουσιαστικής ερωτηματικής αντωνυμίας quis, quis, quid = ποιος, ποια, ποιο.
Nasica: ονομαστική ενικού, του ουσιαστικού α΄ κλίσης αρσενικού γένους Nasica -ae = ο Νασικάς.
responderit: γ΄ ενικό υποτακτικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 2ης συζυγίας respondeo, respondi, responsum, respondēre 2 = απαντώ, αποκρίνομαι.
homo: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού της γ΄ κλίσης homo -inis = άνθρωπος. Είναι αρσενικού και θηλυκού γένους, που, όμως, εδώ λειτουργεί ως αρσενικό.
es: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα του ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
impudens: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους του επιθέτου της γ΄ κλίσης impudens [γενική πτώση impudentis] (αρσενικό), impudens (θηλυκό) impudens (ουδέτερο) = αναιδής. Πρόκειται για επίθετο τριγενές και μονοκατάληκτο. Οι τρεις βαθμοί του επιθέτου είναι: θετικός: impudens, συγκριτικός: impudentior -ior -ius, υπερθετικός: impudentissimus -a -um.
ego: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ. (βλ. και προηγουμένως)
cum: (= όταν) χρονικός σύνδεσμος. Εδώ πρόκειται για τον ιστορικό ή διηγηματικό cum (βλ. και προηγουμένως)
te: αιτιατική ενικού, αρσενικού εδώ γένους της προσωπικής αντωνυμίας β΄ προσώπου tu = εσύ.
quaererem: α΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre 3 = ζητώ.
ancillae: δοτική ενικού του ουσιαστικού της α΄ κλίσης, θηλυκού γένους, ancilla -ae = υπηρέτρια.
tuae: δοτική ενικού, θηλυκού γένους της κτητικής αντωνυμίας (για έναν κτήτορα) tuus, tua, tuum = δικός σου, δική σου, δικό σου.
credidi: α΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας credo, credidi, creditum, credĕre 3 = πιστεύω.
te: αιτιατική ενικού, αρσενικού εδώ γένους της προσωπικής αντωνυμίας β΄ προσώπου tu = εσύ. (βλ. και προηγουμένως)
domi: εδώ χρησιμοποιείται ως επίρρημα = στο σπίτι. (βλ. και προηγουμένως)
non esse: απρφ ενεστώτα (εδώ με την άρνηση non) του ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
tu: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας β΄ προσώπου tu = εσύ.
mihi: δοτική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
ipsi: δοτική ενικού, αρσενικού γένους της οριστικής αντωνυμίας ipse, ipsa, ipsum = αυτός ο ίδιος, αυτή η ίδια, αυτό το ίδιο
non credis: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα (εδώ με την άρνηση non) ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας credo, credidi, creditum, credĕre 3 = πιστεύω.
P.: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους (Publius -ii και i) = Πόπλιος. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό.
Cornelius: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους Cornelius -ii/i, = Κορνήλιος. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό. Σχηματίζει τη γενική του ενικού σε –ii, αλλά και με συναίρεση σε –i, όπως όλα τα υπερδισύλλαβα1 ουσιαστικά β΄ κλίσης που λήγουν σε –ius και -ium. Επιπλέον, σχηματίζει την κλητική ενικού σε –i, με συναίρεση του –ie σε –i, ως υπερδισύλλαβο κύριο όνομα που λήγει σε –ius. (Βλ. και Τζάρτζανος Αχ., Λατινική γραμματική, ΟΕΔΒ, σελ. 15)
Νasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους Nasica -ae = Νασικάς. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό.
ad: πρόθεση που συντάσσεται με αιτιατική για να δηλώσει την κίνηση/κατεύθυνση σε τόπο = σε, προς.
Ennium: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους Ennius -ii/-i = Έννιος. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό. Σχηματίζει τη γενική και κλητική του ενικού αριθμού όπως το ουσιαστικό Cornelius.
poetam: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους, poeta -ae = ποιητής.
venisset: γ΄ ενικό πρόσωπο υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας venio, veni, ventum, venῑre 4 = έρχομαι, φθάνω.
ei: δοτική ενικού, αρσενικού γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.
-que: είναι εγκλιτική λέξη και χρησιμεύει ως συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
ab (ή a ή abs): πρόθεση που συντάσσεται με αφαιρετική. Η πρόθεση ab χρησιμοποιείται αν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή h, η πρόθεση a τίθεται πριν από σύμφωνο (πλην του h) και h και η abs πριν από την αντωνυμία te = από
1. Στην παλαιότερη λατινική γλώσσα τα υπερδισύλλαβα ουσιαστικά της β' κλίσης σε -ius & -ium συναιρούσαν την κατάληξη-ii της γενικής ενικού σε -i. Στους μετακλασσικούς χρόνους, όμως, ο συνηρημένος τύπος της γενικής ενικού σε -i χρησιμοποιούνταν μόνο από εκείνους που ήθελαν να αρχαϊζουν (βλ. και Σκάσσης Ερρ., Ιστορική Γραμματική της Λατινικής Γλώσσας, σελσ 100-101, παρ.52.3."
ostio: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, oυδετέρου γένους ostium -ii/-i = πόρτα. Το ουσιαστικό ως υπερδισύλλαβο της β΄ κλίσης που λήγει σε –ium σχηματίζει τη γενική του ενικού σε -ii και μετά από συναίρεση σε-i.
quaerenti: δοτική ενικού, αρσενικού γένους της μετοχής Ενεστώτα quaerens -ntis, του ρήματος quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre 3ης συζυγίας = ζητώ.
Εnnium: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους Ennius -ii/-i = Έννιος. (βλ. και προηγουμένως).
ancilla: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, θηλυκού γένους, ancilla -ae = υπηρέτρια.
dixisset: γ΄ ενικό υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας dico, dixi, dictum, dicĕre 3 = λέω. (β΄ πρόσωπο προστακτικής ενεστώτα: dic)
eum: αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό. (βλ. και προηγουμένως)
domi: εδώ χρησιμοποιείται ως επίρρημα = στο σπίτι. Πρόκειται για υπόλειμμα της παλιάς τοπικής πτώσης που ταυτίζεται με τη γενική του ενικού του ουσιαστικού domus -us, θηλυκού γένους, της 4ης κλίσης = σπίτι και λειτουργεί ως επίρρημα για να δηλώσει τη στάση σε τόπο. Το ουσιαστικό domus σχηματίζει ορισμένους τύπους και με τις καταλήξεις της β΄ κλίσης: τη γενική του ενικού domi που, όμως, λειτουργεί ως επίρρημα, την αφαιρετική του ενικού domo, τη γενική του πληθυντικού domorum, την αιτιατική του πληθυντικού domos.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ανώμαλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους Nasica -ae = Νασικάς. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό.
sensit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας sentio, sensi, sensum, sentῑre 4 = αισθάνομαι, αντιλαμβάνομαι.
illam: αιτιατική ενικού, θηλυκού γένους της δεικτικής αντωνυμίας ille, illa, illud = εκείνος, εκείνη, εκείνο.
domini: γενική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης, αρσενικού γένους dominus -i = κύριος, αφεντικό.
iussu: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού δ΄ κλίσης, αρσενικού γένους iussus -us = διαταγή, εντολή.
id: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.
dixisse: απαρέμφατο παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας dico, dixi, dictum, dicĕre 3 = λέω. Στο β ενικό προστακτικής ενεστώτα: dic.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
illum: αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους της δεικτικής αντωνυμίας ille, illa, illud = εκείνος, εκείνη, εκείνο.
intus: τοπικό επίρρημα = μέσα, εντός.
esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ανώμαλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω. (βλ. προηγουμένως)
accipe: β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας accipio, accepi, acceptum, accipĕre* 3 = δέχομαι, λαμβάνω, μαθαίνω. Πρόκειται για ένα από τα 15 ρήματα που λήγουν σε –io, αλλά ανήκουν στην 3η συζυγία.
nunc: χρονικό επίρρημα = τώρα.
quid: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της ουσιαστικής ερωτηματικής αντωνυμίας quis, quis, quid = ποιος, ποια, ποιο.
postea: χρονικό επίρρημα = μετά, αργότερα, έπειτα.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους Nasica -ae = Νασικάς. Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει κατά κανόνα πληθυντικό. (βλ. προηγουμένως)
fecerit: γ΄ ενικό υποτακτικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας facio, feci, factum, facĕre 3 = κάνω. To β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ενεστώτα είναι fac. Επίσης, είναι ένα από τα 15 ρήματα που λήγουν σε –io, αλλά ανήκουν στην 3η συζυγία.
paucis: αφαιρετική πληθυντικού αρσενικού γένους, θετικού βαθμού του δευτερόκλιτου επιθέτου paucus, -a, -um = λίγος, -η, -ο. Θετικός: (στον ενικό αριθμό) paucus, -a, -um, συγκριτικός: paucior, -ior, -ius, υπερθετικός: paucissimus, -a, -um. Θετικός (στον πληθυντικό αριθμό): pauci, -ae, -a, συγκριτικός: pauciores, -iores, -iora, υπερθετικός: paucissimi, -ae, -a. Οι πληθυντικοί τύποι του συγκριτικού και υπερθετικού είναι πιο εύχρηστοι.
post: χρονικό επίρρημα = μετά, αργότερα.
diebus: αφαιρετική πληθυντικού του ουσιαστικού της ε΄ κλίσης, αρσενικού γένους2 dies, diei = ημέρα.
cum: χρονικός σύνδεσμος. Πρόκειται για την ιστορικό ή διηγηματικό cum. (Βλ. προηγούμενη σημείωση)
Εnnius: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού β΄ κλίσης Ennius -ii/-i (βλ. προηγουμένως).
ad: πρόθεση που συντάσσεται με αιτιατική για να δηλώσει την κίνηση κατεύθυνση σε τόπο = σε, προς.
Nasicam: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης Nasica -ae (βλ. προηγουμένως)
venisset: γ΄ ενικό πρόσωπο υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας venio, veni, ventum, venire = έρχομαι, φθάνω. (βλ. και προηγουμένως)
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
eum: αιτιατική ενικού αρσενικού γένους της οριστικής ως επαναληπτικής αντωνυμίας is, ea, id = αυτός -ή -ό.
a: πρόθεση που συντάσσεται με αφαιρετική = από.
ianua: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, θηλυκού γένους ianua -ae = πόρτα.
quaereret: γ΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre 3 = ζητώ.
exclamavit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 1ης συζυγίας exclamo, exclamavi, exclamatum, exclamāre 1 = φωνάζω δυνατά, αναφωνώ.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης Nasica -ae. (βλ. προηγουμένως)
2. Για το γένος του ουσιαστικού dies ισχύουν τα εξής:
To συγκεκριμένο ουσιαστικό στον πληθυντικό είναι πάντα αρσενικού γένους. Στον ενικό είναι άλλοτε αρσενικό, άλλοτε θηλυκό. Θηλυκό είναι στις εξής περιπτώσεις:
i. όταν σημαίνει «χρονολογία επιστολής»,
ii. όταν σημαίνει χρονική διάρκεια,
iii. στη νομική έννοια «dies certa» = «τακτή μέρα» (με σπάνιες εξαιρέσεις),
iv. στους ποιητές για λόγους μετρικούς.
Βλ. και Σκάσσης Ερρ., Ιστορική Γραμματική της Λατινικής Γλώσσας, σελ. 106, 107, παρ. 55.
se3: αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους της προσωπικής αντωνυμίας γ΄ προσώπου = τον εαυτό του. (τα άλλα δύο πρόσωπα = α΄ πρόσωπο: ego, β΄ πρόσωπο: tu)
domi: εδώ χρησιμοποιείται ως επίρρημα = στο σπίτι. Πρόκειται για υπόλειμμα της παλιάς τοπικής πτώσης που ταυτίζεται με τη γενική του ενικού του ουσιαστικού domus -us, θηλυκού γένους, της 4ης κλίσης = σπίτι και λειτουργεί ως επίρρημα για να δηλώσει τη στάση σε τόπο. (βλ. προηγουμένως)
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
etsi: εναντιωματικός σύνδεσμος = αν και, παρόλο που.
domi: βλ προηγουμένως.
erat: γ΄ ενικό πρόσωπο οριστικής παρατατικού του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
tum: χρονικό επίρρημα = τότε.
Ennius: ονομαστική ενικού, του ουσιαστικού β΄ κλίσης αρσενικού γένους Ennius -ii/i (βλ. προηγουμένως)
indignatus: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους της μετοχής παρακειμένου indignatus, -a, -um του αποθετικού ρήματος της α΄ συζυγίας indignor, indignatus sum, indignāri 1 = αγανακτώ.
quod: εδώ αιτιολογικός σύνδεσμος = γιατί, διότι.
Nasica: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού α΄ κλίσης, αρσενικού γένους, Nasica -ae = Νασικάς (ως κύριο όνομα κατά βάση δεν έχει πληθυντικό)
tam: ποσοτικό επίρρημα = τόσο
aperte: τροπικό επίρρημα = ανοικτά, φανερά. Τα παραθετικά του επιρρήματος είναι τα εξής: Θετικός βαθμός: aperte, συγκριτικός βαθμός: apertius, υπερθετικός βαθμός: apertissime.
3. Στα λατινικά η προσωπική αντωνυμία γ΄προσώπου «se» χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η αυτοπάθεια, γι’αυτό ονομάζεται και αυτοπαθής ή αντανακλώμενη αντωνυμία (pronomen reflexivum ή reciprocum). H συγκεκριμένη αντωνυμία δεν έχει ονομαστική παρά μόνο απαντά στις πλάγιες πτώσεις. Για να μη δηλωθεί η αυτοπάθεια, αντί της προσωπικής αντωνυμίας γ’ προσώπου «se» χρησιμοποιούνται οι τύποι της αντωνυμίας is,ea,id.
mentiebatur: γ΄ ενικό οριστικής παρατατικού του αποθετικού ρήματος της 4ης συζυγίας mentior, mentitus sum, mentῑri = ψεύδομαι.
quid: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της ουσιαστικής ερωτηματικής αντωνυμίας quis, quis, quid = ποιος, ποια, ποιο.
inquit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ελλειπτικού ρήματος inquam = λέω. Το συγκεκριμένο ρήμα αντιστοιχεί εν μέρει με το ρήμα ἒφη (φημί) της αρχαίας ελληνικής.
ego: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
cognosco: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας cognosco, cognovi, cognitum, cognoscĕre 3 = γνωρίζω, αναγνωρίζω, μαθαίνω.
vocem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού της γ΄ κλίσης, θηλυκού γένους vox, vocis = φωνή.
tuam: αιτιατική ενικού, θηλυκού γένους της κτητικής αντωνυμίας β΄ προσώπου (για έναν κτήτορα) tuus, tua, tuum = δικός σου, δική σου, δικό σου.
vis: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ανώμαλου ρήματος volo, volui, -, velle = θέλω.
-ne: ερωτηματικό μόριο, εγκλιτική λέξη = μήπως. Βρίσκεται πάντοτε προσαρτημένο στη λέξη που βρίσκεται στην αρχή της ερωτηματικής πρότασης και στην οποία αναφέρεται η ερώτηση.
scire: απαρέμφατο ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος της 4ης συζυγίας scio, scivi (scii), scitum, scire 4 = γνωρίζω, ξέρω. (προστακτική ενεστώτα: scito, scitote).
quid: αιτιατική ενικού, ουδετέρου γένους της ουσιαστικής ερωτηματικής αντωνυμίας quis, quis, quid = ποιος, ποια, ποιο.
Nasica: ονομαστική ενικού, του ουσιαστικού α΄ κλίσης αρσενικού γένους Nasica -ae = ο Νασικάς.
responderit: γ΄ ενικό υποτακτικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 2ης συζυγίας respondeo, respondi, responsum, respondēre 2 = απαντώ, αποκρίνομαι.
homo: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού της γ΄ κλίσης homo -inis = άνθρωπος. Είναι αρσενικού και θηλυκού γένους, που, όμως, εδώ λειτουργεί ως αρσενικό.
es: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα του ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
impudens: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους του επιθέτου της γ΄ κλίσης impudens [γενική πτώση impudentis] (αρσενικό), impudens (θηλυκό) impudens (ουδέτερο) = αναιδής. Πρόκειται για επίθετο τριγενές και μονοκατάληκτο. Οι τρεις βαθμοί του επιθέτου είναι: θετικός: impudens, συγκριτικός: impudentior -ior -ius, υπερθετικός: impudentissimus -a -um.
ego: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ. (βλ. και προηγουμένως)
cum: (= όταν) χρονικός σύνδεσμος. Εδώ πρόκειται για τον ιστορικό ή διηγηματικό cum (βλ. και προηγουμένως)
te: αιτιατική ενικού, αρσενικού εδώ γένους της προσωπικής αντωνυμίας β΄ προσώπου tu = εσύ.
quaererem: α΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre 3 = ζητώ.
ancillae: δοτική ενικού του ουσιαστικού της α΄ κλίσης, θηλυκού γένους, ancilla -ae = υπηρέτρια.
tuae: δοτική ενικού, θηλυκού γένους της κτητικής αντωνυμίας (για έναν κτήτορα) tuus, tua, tuum = δικός σου, δική σου, δικό σου.
credidi: α΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας credo, credidi, creditum, credĕre 3 = πιστεύω.
te: αιτιατική ενικού, αρσενικού εδώ γένους της προσωπικής αντωνυμίας β΄ προσώπου tu = εσύ. (βλ. και προηγουμένως)
domi: εδώ χρησιμοποιείται ως επίρρημα = στο σπίτι. (βλ. και προηγουμένως)
non esse: απρφ ενεστώτα (εδώ με την άρνηση non) του ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
tu: ονομαστική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας β΄ προσώπου tu = εσύ.
mihi: δοτική ενικού, αρσενικού γένους εδώ, της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
ipsi: δοτική ενικού, αρσενικού γένους της οριστικής αντωνυμίας ipse, ipsa, ipsum = αυτός ο ίδιος, αυτή η ίδια, αυτό το ίδιο
non credis: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα (εδώ με την άρνηση non) ενεργητικής φωνής του ρήματος της 3ης συζυγίας credo, credidi, creditum, credĕre 3 = πιστεύω.
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ
TΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ
|
A΄ κλίση
|
|
Nasica -ae: αρσενικό (ως κύριο όνομα κατά κανόνα δεν
έχει πληθυντικό)
poeta -ae: αρσενικό (μπορεί να είναι και θηλυκού γένους, όταν πρόκειται για γυναίκα ποιήτρια) ancilla -ae: θηλυκό ianua-ae: θηλυκό |
|
Β΄ κλίση
|
|
Cornelius -ii/-i: αρσενικό (ως κύριο όνομα κατά
κανόνα δεν έχει πληθυντικό. Κλητική ενικού σε -i)
Ennius -ii/-i: αρσενικό (ως κύριο όνομα κατά κανόνα δεν έχει πληθυντικό. Κλητική ενικού σε -i) dominus -i: αρσενικό ostium -ii/-i: ουδέτερο |
|
Γ΄ κλίση
|
|
vox, vocis: θηλυκό
homo -inis: αρσενικό |
|
Δ΄ κλίση
|
|
iussus -us: αρσενικό
domus -us: θηλυκό |
|
Ε΄ κλίση
|
|
dies, diei: αρσενικό
|
ΕΠΙΘΕΤΑ
|
Β΄ κλίση
|
|
paucus, -a, -um (συγκριτικός: paucior, paucior,
paucius. Υπερθετικός: paucissimus, paucissima, paucissimum)
|
|
Γ΄ κλίση
|
|
impudens -entis (συγκριτικός: impudentior,
impudentior, impudentius. Υπερθετικός: impudentissimus, impudentissima,
impudentissimum). Το επίθετο είναι τριγενές και μονοκατάληκτο.
|
ΜΕΤΟΧΕΣ
|
Χρόνου Ενεστώτα
|
|
quaerens -entis
|
|
Χρόνου Παρακειμένου
|
|
indignatus -a -um
|
ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
|
is, ea, id (οριστική)
ille, illa, illud (δεικτική) quis, quis, quid (ερωτηματική ουσιαστική) tuus, tua, tuum (κτητική) ipse, ipsa, ipsum (οριστική) ego (προσωπική, α΄ προσώπου) tu (προσωπική, β΄ προσώπου) |
ΡΗΜΑΤΑ
|
1η Συζυγία
|
|
indignor, indignatus sum, indignāri (αποθετικό)
exclamo, exclamavi, exclamatum, exclamāre |
|
2η Συζυγία
|
|
respondeo, respondi, responsum, respondēre
|
|
3η Συζυγία
|
|
quaero, quaesivi, quaesitum, quaerĕre
dico, dixi, dictum, dicĕre (β’ ενικό προτακτικής ενεστώτα dic) accipio, accepi, acceptum, accipĕre 3* (ανήκει στα 15 ρήματα της 3ης συζυγίας σε –io) cognosco, cognovi, cognitum, cognoscĕre facio, feci, factum, facĕre 3* (ανήκει στα 15 ρήματα της 3ης συζυγίας σε –io. Το β΄ενικό προστακτικής ενεστώτα: fac) credo, credidi, creditum, credĕre |
|
4η Συζυγία
|
|
venio, veni, ventum, venῑre
sentio, sensi, sensum, sentῑre mentior, mentitus sum, mentῑri (αποθετικό) scio, scivi, scitum, scire (β’ ενικό και β’ πληθυντικό πρόσωπο προστακτικής ενεστώτα είναι scito και scitote αντίστοιχα) |
ΑΝΩΜΑΛΑ - ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΑ ΡΗΜΑΤΑ
|
sum, fui, -, esse (ανώμαλο)
inquam (της 3ης συζυγίας ελλειπτικό) volo, volui, -, velle (της 3ης συζυγίας ανώμαλο) |
ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ
|
domi (δηλώνει στάση σε τόπο)
nunc tum post tam aperte (συγκριτικός: apertius, υπερθετικός: apertissime) intus postea |
ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
|
ad (+ αιτιατική)
ab/ a (+ αφαιρετική) |
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
|
cum ( υποτακτικός, χρονικός. Πρόκειται εδώ
συγκεκριμένα για τον ιστορικό/ διηγηματικό cum)
-que (παρατακτικός, συμπλεκτικός) etsi (υποτακτικός, εναντιωματικός) et (παρατακτικός, συμπλεκτικός) quod (υποτακτικός, αιτιολογικός) |
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ
ΑΝΑΛΥΣΗ
|
Cum P. Cornelius Nasica ad
Ennium poetam venisset: δευτερεύουσα χρονική επιρρηματική πρόταση, που
λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της
κύριας πρότασης με ρήμα το sensit. Εισάγεται με τον ιστορικό ή διηγηματικό
σύνδεσμο cum, ο οποίος υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με
την κύρια και δημιουργεί ανάμεσά τους μια σχέση αιτίου και αιτιατού.
Εκφέρεται με υποτακτική, που κάνει φανερό τον ρόλο του υποκειμενικού
στοιχείου. Συγκεκριμένα, με υποτακτική υπερσυντελίκου (venisset). Εξαρτάται
από το ρήμα sensit της κύριας πρότασης που είναι ιστορικού χρόνου και δηλώνει
το προτερόχρονο στο παρελθόν.
|
|
Venisset: ρήμα,
P. Cornelius Nasica: υποκείμενο ad Ennium: εμπρόθετος προσδιορισμός της κατεύθυνσης σε πρόσωπο, εξαρτάται από το ρήμα venisset. poetam: ομοιόπτωτος προσδιορισμός, παράθεση στη λέξη Ennium. |
|
eique ab ostio quaerenti
Ennium ancilla dixisset eum domi non esse: δευτερεύουσα χρονική
επιρρηματική πρόταση, λόγω του παρατακτικού-συμπλεκτικού συνδέσμου –que που
συνδέει την προηγούμενη χρονική πρόταση «Cum P. Cornelius Nasica ad Ennium
poetam venisset» με την εν λόγω πρόταση. Λειτουργεί ως επιρρηματικός
προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με ρήμα το
sensit. Εισάγεται με τον ιστορικό ή διηγηματικό σύνδεσμο (cum), ο οποίος
υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια και δημιουργεί
ανάμεσά τους μια σχέση αιτίου και αιτιατού. Εκφέρεται με υποτακτική, που
κάνει φανερό τον ρόλο του υποκειμενικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, με
υποτακτική υπερσυντελίκου (dixisset). Εξαρτάται από το ρήμα sensit της κύριας
πρότασης που είναι ιστορικού χρόνου και δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν.
|
|
dixisset: ρήμα
ancilla: υποκείμενο του ρήματος dixisset. ei4: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος dixisset. non esse: άμεσο αντικείμενο του ρήματος dixisset και ειδικό απαρέμφατο. eum: υποκείμενο στο non esse (ετεροπροσωπία). domi: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο στο απαρέμφατο non esse. quaerenti: επιθετική/αναφορική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός στο ei. Ennium: αντικείμενο της μετοχής quaerenti. ab ostio: εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στη μετοχή quaerenti. Συγκεκριμένα δηλώνει την τοπική αφετηρία. |
4. Tα λεκτικά ρήματα (dico κτλ) και τα ρήματα που έχουν παρεμφερή με αυτά σημασία είναι δίπτωτα και συντάσσονται με δοτική του αψύχου ή του εμψυχοποιημένου αψύχου ως εμμέσου αντικειμένου και αιτιατική του πράγματος ως αμέσου αντικειμένου. Πολλές φορές αντί της αιτιατικής του πράγματος χρησιμοποιείται απαρέμφατο ή έμμεσος ευθύς λόγος.( Βλ. και Χρήστος Νικ Κανελλόπουλος, Λατινικά για την Γ’ δέσμη, σελ 109, σημείωση 3).
|
Nasica sensit illam domini iussu id dixisse et illum
intus esse: κύρια πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική
παρακειμένου (sensit).
|
|
sensit: ρήμα
Nasica: υποκείμενο του ρήματος sensit. dixisse, esse: αντικείμενα του ρήματος sensit και ειδικά απαρέμφατα. illam: υποκείμενο του απαρεμφάτου dixisse (ετεροπροσωπία). id: αντικείμενο του απαρεμφάτου dixisse. iussu: αφαιρετική οργανική του εσωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο dixisse. domini: γενική υποκειμενική στη λέξη iussu. illum: υποκείμενο του απαρεμφάτου esse (ετεροπροσωπία). intus: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο στο απαρέμφατο esse. |
|
Accipe nunc: Κύρια πρόταση επιθυμίας, καθώς εκφέρεται με
προστακτική (accipe).
|
|
accipe: ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος accipe. nunc: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα accipe. (ως αντικείμενο στο accipe λειτουργεί η πλάγια ερωτηματική πρόταση που ακολουθεί). |
|
quid postea Nasica fecerit:
δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση, απλή, μερικής αγνοίας, η
οποία λειτουργεί ως αντικείμενο στο ρήμα accipe της προηγούμενης κύριας
πρότασης, από την οποία και εξαρτάται. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία
quid και εκφέρεται με υποτακτική, γιατί θεωρείται ότι η εξάρτηση δίνει
υποκειμενική χροιά στο περιεχόμενό της. Συγκεκριμένα, με υποτακτική
παρακειμένου, γιατί το ρήμα εξάρτησης είναι αρκτικού χρόνου (accipe =
ενεστώτας) και δηλώνεται το προτερόχρονο στο παρόν. (Ευθύς λόγος: quid postea
Nasica fecit?)
|
|
fecerit: ρήμα.
Nasica: υποκείμενο του ρήματος fecerit. quid5: σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος fecerit. postea: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου (συγκεκριμένα της χρονικής ακολουθίας) στο ρήμα fecerit. |
5. Στην προκειμένη περίπτωση έχει παραλειφθεί το αντικείμενο του ρήματος actionem και αντί αυτού έμεινε ο επιθετικός προσδιορισμός του παραλειφθέντος αντικειμένου quid που είναι το ουδέτερο γένος της ερωτηματικής αντωνυμίας (ως ουσιαστικής, όμως, αντωνυμίας και όχι ως επιθετικής, δηλαδή «quod»).
|
Paucis post diebus cum
Ennius ad Nasicam venisset: δευτερεύουσα χρονική επιρρηματική πρόταση, που
λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της
κύριας πρότασης με ρήμα το exclamavit. Εισάγεται με τον ιστορικό ή
διηγηματικό σύνδεσμο cum, ο οποίος υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της
δευτερεύουσας με την κύρια και δημιουργεί ανάμεσά τους μια σχέση αιτίου και
αιτιατού. Εκφέρεται με υποτακτική, που κάνει φανερό τον ρόλο του
υποκειμενικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, εκφέρεται με υποτακτική υπερσυντελίκου
(venisset). Εξαρτάται από το ρήμα exclamavit της κύριας πρότασης που είναι
ρήμα ιστορικού χρόνου και δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν.
|
|
venisset: ρήμα
Ennius: υποκείμενο του ρήματος venisset. ad Nasicam: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει την κίνηση/κατεύθυνση σε πρόσωπο στο ρήμα venisset. post: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα venisset. diebus: αφαιρετική οργανική του μέτρου ή της διαφοράς6 στο επίρρημα post. paucis: επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη diebus. |
6. H αφαιρετική του μέτρου ή της διαφοράς (ablativus mensurae ή discriminis) συνοδεύει επίθετα ή επιρρήματα. Ονομάζεται του μέτρου ή της διαφοράς γιατί δηλώνει το κατά πόσο ένα πράγμα είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από κάποιο άλλο.
|
et eum a ianua quaereret:
δευτερεύουσα χρονική επιρρηματική πρόταση λόγω του παρατακτικού-συμπλεκτικού
συνδέσμου et που συνδέει την προηγούμενη χρονική πρόταση «Paucis post diebus
cum Ennius ad Nasicam venisset» με την εν λόγω πρόταση. Λειτουργεί ως
επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με
ρήμα το exclamavit. Εισάγεται με τον ιστορικό ή διηγηματικό σύνδεσμο cum, ο
οποίος υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια και
δημιουργεί ανάμεσά τους μια σχέση αιτίου και αιτιατού. Εκφέρεται με
υποτακτική, που κάνει φανερό τον ρόλο του υποκειμενικού στοιχείου.
Συγκεκριμένα, εκφέρεται με υποτακτική παρατατικού (quaereret). Το ρήμα
εξάρτησης (της κύριας πρότασης) είναι ιστορικού χρόνου (exclamavit) και η δευτερεύουσα
δηλώνει το σύγχρονο στο παρελθόν.
|
|
quaereret: ρήμα.
(Ennius): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος quaereret. eum: αντικείμενο του ρήματος quaereret. a ianua: εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στο ρήμα quaereret. |
|
exclamavit Nasica se domi non esse: κύρια
πρόταση κρίσεως, εκφέρεται με οριστική (exclamavit).
|
|
exclamavit: ρήμα.
Nasica: υποκείμενο του ρήματος exclamavit. non esse: αντικείμενο του ρήματος exclamavit και ειδικό απαρέμφατο. se7: υποκείμενο του απαρεμφάτου non esse, ταυτοπροσωπία, έχουμε λατινισμό. domi: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο στον ρηματικό τύπο/απαρέμφατο non esse. |
7. Η αντωνυμία «se» αναφέρεται στο υποκείμενο (Nasica) του ρήματος (exclamavit). Επομένως, έχουμε ταυτοπροσωπία και χρησιμοποιείται η αντωνυμία«se» ως αυτοπαθής αντωνυμία τιθέμενη σε πτώση αιτιατική ως υποκείμενο του απαρεμφάτου «non esse». Πρόκειται για λατινισμό.
|
etsi domi erat: δευτερεύουσα
επιρρηματική εναντιωματική πρόταση. Εισάγεται με τον εναντιωματικό σύνδεσμο etsi
και εκφέρεται με οριστική (παρατατικού: erat), διότι εκφράζει μια πραγματική
κατάσταση, παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης.
|
|
erat: ρήμα.
(Nasica): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος erat. domi: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο στο ρήμα erat. |
|
Tum Ennius indignatus---inquit: κύρια
πρόταση κρίσεως που εκφέρεται με οριστική (inquit).
|
|
Tum: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα
inquit.
Ennius: υποκείμενο του ρήματος inquit. inquit: ρήμα. (Nasicae): εννοούμενο έμμεσο αντικείμενο του ρήματος inquit. indignatus: αιτιολογική επιρρηματική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος inquit, τη λέξη Ennius. |
|
quod Nasica tam aperte
mentiebatur: δευτερεύουσα αιτιολογική πρόταση, η οποία
εξαρτάται από τη μετοχή indignatus (μετοχή προερχόμενη από ρήμα ψυχικού
πάθους) της κύριας πρότασης. Εισάγεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod και
εκφέρεται με οριστική (παρατατικού: mentiebatur), διότι δηλώνει αιτιολογία
αντικειμενικά αποδεκτή. Αυτές οι αιτιολογικές προτάσεις, που εισάγονται με
τον σύνδεσμο quod και εξαρτώνται από ρήματα ψυχικού πάθους, συνδέονται όχι με
το ρήμα άμεσα αλλά με το ουσιαστικό, το υποκείμενο του ρήματος ψυχικού πάθους
[γι’ αυτό και κάποιοι τις ονομάζουν ουσιαστικές], λειτουργεί ως αντικείμενο.
|
|
mentiebatur: ρήμα,
Nasica: υποκείμενο του ρήματος mentiebatur. aperte: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ρήμα mentiebatur. tam: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού. Εδώ το tam επιτείνει τη σημασία του επιρρήματος aperte. |
|
“Quid (tu dicis)?”: κύρια
πρόταση, ευθεία ερώτηση μερικής αγνοίας, απλή, η οποία εισάγεται με την
ερωτηματική αντωνυμία quid. Εκφέρεται με οριστική ενεστώτα (ενν.ρήμα dicis).
Στο κείμενο η πρόταση παρουσιάζεται ελλειπτική γιατί μεταφέρεται ένας
διάλογος, όπως και εμείς πολλές φορές όταν μιλάμε ο λόγος μας είναι
ελλειπτικός [π.χ. Τι κάνεις; Καλά.].
|
|
(dicis): εννοούμενο ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος (dicis). quid: σύστοιχο8 αντικείμενο του ρήματος (dicis). |
8. Παραλείφθηκε το αντικείμενο του ενν. ρ. dicis, δηλαδή το dictum και έμεινε στη θέση του ο επιθετικός προσδιορισμός του αντικειμένου «quid» (ως ουσιαστική, όμως, αντωνυμία και όχι ως επιθετική).
|
“Ego non cognosco vocem
tuam?”: κύρια πρόταση, ευθεία ερώτηση, ευθύς λόγος. Είναι
ευθεία ερώτηση ολικής αγνοίας, απλή και εισάγεται χωρίς κάποιο ερωτηματικό
μόριο, μόνο με τον ιδιαίτερο τόνο της φωνής για λόγους έμφασης. Εκφέρεται με
οριστική ενεστώτα (non cognosco).
|
|
non cognosco: ρήμα.
ego: υποκείμενο του ρήματος cognosco. vocem: αντικείμενο του ρήματος cognosco. tuam: επιθετικός προσδιορισμός στο vocem. |
|
Visne scire: κύρια πρόταση, ευθεία ερώτηση, ολικής άγνοιας,
απλή. Εισάγεται με το εγκλιτικό μόριο –ne και εκφέρεται με οριστική ενεστώτα
(vis). Με βάση το μόριο –ne δεν γνωρίζουμε την απάντηση που περιμένουμε,
οπότε μπορεί να έχουμε είτε καταφατική απάντηση, είτε αρνητική.
|
|
vis: ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος vis. scire: αντικείμενο του ρήματος vis και τελικό απαρέμφατο. Το tu είναι το εννοούμενο υποκείμενο του scire, άρα έχουμε ταυτοπροσωπία. Ως αντικείμενο του scire τίθεται η πλάγια ερωτηματική πρόταση (quid Nasica responderit) που ακολουθεί. |
|
quid Nasica responderit:
δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση, απλή, μερικής αγνοίας, ονοματική, η
οποία λειτουργεί ως αντικείμενο του τελικού απαρεμφάτου scire της
προηγούμενης κύριας πρότασης. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία quid και
εκφέρεται με υποτακτική, γιατί θεωρείται ότι η εξάρτηση δίνει υποκειμενική χροιά
στο περιεχόμενό της. Συγκεκριμένα, με υποτακτική παρακειμένου (responderit).
Επομένως, εφόσον ο ρηματικός τύπος εξάρτησης (scire), [έμμεση εξάρτηση από το
vis] είναι αρκτικού χρόνου, τότε η πλάγια ερωτηματική πρόταση που εκφέρεται
με υποτακτική παρακειμένου δηλώνει το προτερόχρονο στο παρόν. [Ευθύς λόγος:
Quid Nasica respondit? (Οριστική παρακειμένου)].
|
|
responderit: ρήμα.
Nasica: υποκείμενο του ρήματος responderit. quid: σύστοιχο9 αντικείμενο του ρήματος responderit. |
9. Παραλείφθηκε το σύστοιχο αντικείμενο responsionem και έμεινε αντί αυτού ο επιθετικός προσδιορισμός του αντικειμένου «quid» (ως ουσιαστική, όμως, αντωνυμία και όχι ως επιθετική).
|
Homo es impudens: κύρια πρόταση κρίσεως,
αφού εκφέρεται με οριστική (es).
|
|
es: ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος es. homo: κατηγορούμενο του υποκειμένου (tu) μέσω του συνδετικού ρήματος es. impudens: επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη homo. |
|
(Ego) cum te quaererem:
δευτερεύουσα χρονική επιρρηματική πρόταση, που λειτουργεί ως επιρρηματικός
προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με ρήμα το
credidi. Εισάγεται με τον ιστορικό ή διηγηματικό σύνδεσμο cum, ο οποίος
υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια και δημιουργεί
ανάμεσά τους μια σχέση αιτίου και αιτιατού. Εκφέρεται με υποτακτική, που
κάνει φανερό τον ρόλο του υποκειμενικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, εκφέρεται με
υποτακτική παρατατικού (quaererem). Εξαρτάται από το ρήμα credidi της κύριας
πρότασης που είναι ιστορικού χρόνου και δηλώνει το σύγχρονο στο παρελθόν.
|
|
quaererem: ρήμα.
(ego): εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος quaererem. te: αντικείμενο του ρήματος quaererem. |
|
Εgo---ancillae tuae credidi te domi non esse: κύρια
πρόταση κρίσεως, αφού εκφέρεται με οριστική (credidi).
|
|
credidi: ρήμα.
ego: υποκείμενο του ρήματος credidi. ancillae: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος credidi. tuae: επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη ancillae. non esse: άμεσο αντικείμενο του ρήματος credidi και ειδικό απαρέμφατο. te: υποκείμενο στο απαρέμφατο non esse (ετεροπροσωπία). domi: επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στο απαρέμφατο non esse. |
|
tu mihi ipsi non credis?: κύρια
πρόταση, ευθεία ερώτηση, ευθύς λόγος. Η εν λόγω ευθεία ερώτηση είναι απλή,
ολικής αγνοίας, η οποία δεν εισάγεται με κάποιo ερωτηματικό μόριο, μόνο με
τον ιδιαίτερο τόνο της φωνής για λόγους έμφασης και εκφέρεται με οριστική
(ενεστώτα: credis).
|
|
non credis: ρήμα.
tu: υποκείμενο του ρήματος non credis. mihi10: αντικείμενο του ρήματος non credis. ipsi: επιθετικός προσδιορισμός στη λέξη mihi. |
10. Όσα ρήματα δηλώνουν προσταγή, υποταγή, ευπείθεια, απείθεια, πίστη, υποχώρηση και τις αντίθετες έννοιές τους δε συντάσσονται με αιτιατική, αλλά με δοτική.
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ 4 ΣΥΖΥΓΙΩΝ ΚΑΙ
ΤΟΥ ΑΝΩΜΑΛΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ SUM
Τα ρήματα των 4 συζυγιών, αλλά και του sum στην
υποτακτική του ενεργητικού παρακειμένου σχηματίζονται από το θέμα του
παρακειμένου, το πρόσφυμα –eri- και τις βασικές καταλήξεις της ενεργητικής
φωνής.
|
α’, β’, γ’ και δ’ συζυγία & ρ. sum: σχηματισμός
υποτακτικής ενεργητικού παρακειμένου
|
|
θέμα παρακειμένου + πρόσφυμα –eri- +
βασ. καταλ. ενεργ. φωνής.
|
Η κλίση της υποτακτικής του ενεργητικού παρακειμένου,
εκτός από το α’ πρόσωπο του ενικού, συμπίπτει με την οριστική του ενεργητικού
συντελεσμένου μέλλοντα. Τα ρήματα των τεσσάρων συζυγιών στην εν λόγω έγκλιση
του παρακειμένου της ενεργητικής φωνής κλίνονται ως ακολούθως:
|
Υποτακτική ενεργητικού παρακειμένου
|
|
|
α’ συζυγία
|
β’ συζυγία
|
|
amaveri-m
amaveri-s amaveri-t amaveri-mus amaveri-tis amaveri-nt |
deleveri-m
deleveri-s deleveri-t deleveri-mus deleveri-tis deleveri-nt |
|
Υποτακτική ενεργητικού παρακειμένου
|
|
|
γ’ συζυγία
|
δ’ συζυγία
|
|
legeri-m
legeri-s legeri-t legeri-mus legeri-tis legeri-nt |
audiveri-m
audiveri-s audiveri-t audiveri-mus audiveri-tis audiveri-nt |
|
Το ρήμα sum στην υποτακτική του παρακειμένου
κλίνεται ως εξής:
|
|
Υποτακτική παρακειμένου
|
|
Ρήμα sum
fueri-m fueri-s fueri-t fueri-mus fueri-tis fueri-nt |
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΚΛΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ 4
ΣΥΖΥΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΩΜΑΛΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ SUM
Η υποτακτική του ενεργητικού υπερσυντελίκου τόσο για
τις 4 συζυγίες ρημάτων, όσο και για το ρήμα sum σχηματίζεται από το θέμα του
παρακειμένου, το πρόσφυμα –isse- και τις βασικές καταλήξεις της
ενεργητικής φωνής.
Πρακτικός κανόνας: Προσθέτουμε τις βασικές καταλήξεις στο απαρέμφατο του ενεργητικού παρακειμένου: amavisse-m, delevisse-m, legisse-m, audivisse-m, fuisse-m.
Πρακτικός κανόνας: Προσθέτουμε τις βασικές καταλήξεις στο απαρέμφατο του ενεργητικού παρακειμένου: amavisse-m, delevisse-m, legisse-m, audivisse-m, fuisse-m.
|
α’, β’, γ’ και δ’ συζυγία & ρ. sum: σχηματισμός
υποτακτικής ενεργητικού υπερσυντελίκου
|
|
θέμα παρακειμένου + πρόσφυμα –isse- + βασ.
καταλ. ενεργ. φωνής.
|
Η υποτακτική του ενεργητικού υπερσυντελίκου των
ρημάτων των 4 συζυγιών και του ρήματος sum κλίνεται ως εξής:
|
Υποτακτική ενεργητικού υπερσυντελίκου
|
|
|
α’ συζυγία
|
β’ συζυγία
|
|
amavisse-m
amavisse-s amavisse-t amavisse-mus amavisse-tis amavisse-nt |
delevisse-m
delevisse-s delevisse-t delevisse-mus delevisse-tis delevisse-nt |
|
Υποτακτική ενεργητικού υπερσυντελίκου
|
|
|
γ’ συζυγία
|
δ’ συζυγία
|
|
legisse-m
legisse-s legisse-t legisse-mus legisse-tis legisse-nt |
audivisse-m
audivisse-s audivisse-t audivisse-mus audivisse-tis audivisse-nt |
|
Η κλίση του υπερσυντελίκου του ρήματος sum είναι η
ακόλουθη:
|
|
Υποτακτική υπερσυντελίκου
|
|
Ρήμα sum
fuisse-m fuisse-s fuisse-t fuisse-mus fuisse-tis fuisse-nt |
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ 4 ΣΥΖΥΓΙΩΝ.
Η υποτακτική του παθητικού παρακειμένου σχηματίζεται
περιφραστικά, από τη μετοχή του παθητικού παρακειμένου (που προέρχεται από το
θέμα του σουπίνου με την κατάληξη –us, -a, -um) και την υποτακτική
ενεστώτα του ρ. sum: sim.
|
α’, β’, γ’ και δ’ συζυγία: σχηματισμός υποτακτικής
παθητικού παρακειμένου
|
|
μετοχή του παθητ. παρακειμένου + υποτακτ. ενεστώτα
του ρ. sum = sim.
|
Τα ρήματα των τεσσάρων συζυγιών στην υποτακτική του
παθητικού παρακειμένου κλίνονται ως ακολούθως:
|
Υποτακτική παθητικού παρακειμένου
|
|
|
α’ συζυγία
|
β’ συζυγία
|
|
amatus-a-um sim
amatus-a-um sis amatus-a-um sit amati-ae-a simus amati-ae-a sitis amati-ae-a sint |
deletus-a-um sim
deletus-a-um sis deletus-a-um sit deleti-ae-a simus deleti-ae-a sitis deleti-ae-a sint |
|
Υποτακτική παθητικού παρακειμένου
|
|
|
γ’ συζυγία
|
δ’ συζυγία
|
|
lectus-a-um sim
lectus-a-um sis lectus-a-um sit lecti-ae-a simus lecti-ae-a sitis lecti-ae-a sint |
auditus-a-um sim
auditus-a-um sis auditus-a-um sit auditi-ae-a simus auditi-ae-a sitis auditi-ae-a sint |
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΚΛΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ 4
ΣΥΖΥΓΙΩΝ
Η υποτακτική του παθητικού υπερσυντελίκου σχηματίζεται
περιφραστικά, δηλ. από τη μετοχή του παθητικού παρακειμένου (που προέρχεται από
το θέμα του σουπίνου με την κατάληξη -us, -a, um) και την υποτακτική
παρατατικού του ρ. sum: essem.
|
α’, β’, γ’ και δ’ συζυγία: σχηματισμός υποτακτικής
παθητικού υπερσυντελίκου
|
|
μετοχή του παθητ. παρακειμένου + υποτακτ.
παρατατικού του ρ. sum = essem.
|
Η υποτακτική του παθητικού υπερσυντελίκου στις
συζυγίες α’, β’, γ’ και δ’ κλίνεται ως εξής:
|
Υποτακτική παθητικού υπερσυντελίκου
|
|
|
α’ συζυγία
|
β’ συζυγία
|
|
amatus-a-um essem
amatus-a-um esses amatus-a-um esset amati-ae-a essemus amati-ae-a essetis amati-ae-a essent |
deletus-a-um essem
deletus-a-um esses deletus-a-um esset deleti-ae-a essemus deleti-ae-a essetis deleti-ae-a essent |
|
Υποτακτική παθητικού παρακειμένου
|
|
|
γ’ συζυγία
|
δ’ συζυγία
|
|
lectus-a-um essem
lectus-a-um esses lectus-a-um esset lecti-ae-a essemus lecti-ae-a essetis lecti-ae-a essent |
auditus-a-um essem
auditus-a-um esses auditus-a-um esset auditi-ae-a essemus auditi-ae-a essetis auditi-ae-a essent |
Ασκήσεις
1. Να γραφεί ό,τι ζητείται για τους παρακάτω
ρηματικούς τύπους του κειμένου 24.
venisset: β’ ενικό υποτακτικής ενεργητικού παρατατικού
dixisset: γ΄πληθυντικό υποτακτικής παθητικού ενεστώτα
exclamavit: α΄πληθυντικό υποτακτικής ενεργητικού παρατατικού
cognosco: γ΄ενικό οριστικής ενεργητικού παρακειμένου
es: β΄πληθυντικό υποτακτικής παρατατικού
credidi: α’ ενικό οριστικής ενεργητικού μέλλοντα
quaererem: απαρέμφατο του ενεργητικού παρακειμένου
fecerit: β΄ενικό οριστικής ενεργητικού μέλλοντα
accipe: γ΄πληθυντικό οριστικής παθητικού υπερσυντελίκου
scire: μετοχή [ενεργητικού] μέλλοντα
2. Να γραφεί ό,τι ζητείται για τους παρακάτω τύπους
των ουσιαστικών, επιθέτων και αντωνυμιών του κειμένου 24.
eique: γενική πληθυντικού στο γένος που βρίσκεται
diebus: ίδια πτώση του άλλου αριθμού
ianua: γενική ενικού
vocem: αφαιρετική πληθυντικού
tu: γενική πληθυντικού
ipsi: αιτιατική ενικού στο θηλυκό γένος
poetam: δοτική πληθυντικού
paucis: γενική πληθυντικού στο γένος που βρίσκεται
domini: ίδια πτώση του άλλου αριθμού
impudens: αιτιατική πληθυντικού στο ουδέτερο γένος
3. Στις παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις του κειμένου
24 που εκφέρονται με υποτακτική να δικαιολογηθεί ο χρόνος εκφοράς, σύμφωνα με
τους κανόνες της ακολουθίας των χρόνων (consecutio temporum).
“cum P. Cornelius Nasica ad Ennium poetam venisset”
“cum te quaererem”
“cum Ennius ad Nasicam venisset”
“cum P. Cornelius Nasica ad Ennium poetam venisset”
“cum te quaererem”
“cum Ennius ad Nasicam venisset”
4. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω
λέξεων του κειμένου 24:
dixisse
domi
impudens
mihi
dixisse
domi
impudens
mihi
5. Να κλιθεί το ρήμα volo στην οριστική και υποτακτική
ενεστώτα και παρατατικού.
6. Να γραφούν οι ονοματικοί τύποι των ρηματικών τύπων
indignatus, cognosco.
7. Να μεταγραφούν οι παρακάτω προτάσεις από τον ευθύ
(ανεξάρτητο) στον πλάγιο (εξαρτημένο) λόγο. Δίνεται η εξάρτηση.
“Ηomo es impudens” (Nasica respondit)
“Τu mihi ipsi non credis?” (Nasica interrogat)
8. Να μεταγραφούν οι προτάσεις που ακολουθούν από τον
πλάγιο (εξαρτημένο) λόγο στον ευθύ (ανεξάρτητο).
Nasica sensit illam domini iussu id dixisse et illum
intus esse
Visne scire quid Nasica responderit
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου