ΜΑΘΗΜΑ 43
Η ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Num ad hostem veni et captiva in castris tuis sum ? In
hoc me longa vita et infelix senecta traxit, ut primum exsulem deinde hostem te
viderem? Qui potuisti populari hanc terram, quae te genuit atque aluit ? Non
tibi ingredienti fines patriae ira cecidit ? Quamvis infesto et minaci animo
perveneras, cur, cum in conspectu Roma fuit, tibi non succurrit: «intra illa
moenia domus ac penates mei sunt, mater coniunx liberique» ? Ergo ego nisi
peperissem, Roma non oppugnaretur ; nisi filium haberem, libera in libera
patria mortua essem. Ego nihil iam pati possum nec diu miserrima futura sum: at
contra hos, si pergis, aut immatura mors aut longa servitus manet.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Μήπως έχω έλθει σε εχθρό και είμαι αιχμάλωτη στο στρατόπεδό σου; Σε τέτοιο σημείο με έσυρε η μακροζωία και τα δύστυχα γηρατειά (μου) ώστε να σε δω πρώτα εξόριστο (κι) έπειτα εχθρό; Πώς μπόρεσες να λεηλατήσεις αυτή τη χώρα η οποία σε γέννησε και σε ανέθρεψε; Δεν σου πέρασε η οργή όταν περνούσες τα σύνορα της πατρίδας; Παρ’ όλο που είχες έλθει με εχθρική και απειλητική διάθεση, γιατί, όταν είδες τη Ρώμη, δεν σου ήρθε στο μυαλό: «Μέσα σ’ εκείνα τα τείχη βρίσκονται το σπίτι και οι εφέστιοι θεοί μου, η μητέρα, η σύζυγος και τα παιδιά (μου)»; Εγώ λοιπόν αν δεν (σε) είχα γεννήσει, η Ρώμη δεν θα πολιορκείτο˙ αν δεν είχα γιο, θα πέθαινα ελεύθερη σε ελεύθερη πατρίδα. Εγώ τίποτε πια δεν μπορώ να πάθω, ούτε πρόκειται να είμαι για πολύ καιρό τόσο δυστυχισμένη: όμως αντίθετα αυτούς, αν συνεχίσεις, τους περιμένει ή πρόωρος θάνατος ή μακρόχρονη σκλαβιά.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
1. veni: οριστική παρακειμένου α΄ενικό
πρόσωπο [εδώ]
: ίδιος τύπος στην προστακτική ενεστώτα β΄ ενικό πρόσωπο.
: ίδιος τύπος στην προστακτική ενεστώτα β΄ ενικό πρόσωπο.
2. Primum: παραθετικά: (prae) – prius – primum
& primo.
3. ingredienti: συνημμένη χρονική μετοχή στο tibi•
δηλώνει το σύγχρονο.
4. tibi: δοτική προσωπική ηθική &
υποκείμενο μετοχής.
5. quamvis + οριστική: παραχωρητική πρόταση, η σύνταξη
αυτή αποτελεί χρήση ποιητική και μετακλασική (αναλογικά και το quamquam).
6. cum…fuit: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική
πρόταση• εισάγεται με τον καθαρά χρονικό cum.
7. peperissem: μετοχή μέλλοντα pariturus.
8. lībera: κατηγορούμενο στο εννοούμενο
υποκείμενο του essem (ego).
9. līberā (patria): επιθετικός προσδιορισμός.
10. futura sum: ενεργητική περιφραστική συζυγία.
11. liberi -orum, moenia -ium: τα ουσιαστικά δεν σχηματίζουν ενικό
αριθμό.
12. senecta -ae: το ουσιαστικό δεν σχηματίζει
πληθυντικό αριθμό.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
num: ερωτηματικό μόριο = μήπως;
ad: πρόθεση + αιτιατική = σε.
hostem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού hostis, hostis, γ΄ κλίση αρσενικό = ο εχθρός.
veni: α΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος venio, veni, ventum, venīre 4 = έρχομαι.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
captiva: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους του δευτεροκλίτου επιθέτου captivus, -a, -um = αιχμάλωτος, -η, -ο (δεν διαθέτει παραθετικά).
in: πρόθεση + αφαιρετική (εδώ) = σε.
castris: αφαιρετική πληθυντικού του ουσιαστικού castra -orum, β΄ κλίση ουδέτερο = το στρατόπεδο (στον ενικό castrum -i = το φρούριο).
tuis: αφαιρετική πληθυντικού ουδετέρου γένους της κτητικής αντωνυμίας β’ προσώπου για έναν κτήτορα tuus, -a, -um = ο δικός, -ή, -ό σου.
sum: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
in: πρόθεση + αιτιατική (εδώ) = σε.
hoc: αιτιατική ενικού ουδετέρου γένους της δεικτικής αντωνυμίας hic, haec, hoc = αυτός, -ή, -ό.
me: αιτιατική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
longa: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου longus, -a, -um = μακρόχρονος, -η, -ο.
vita: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού vita -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η ζωή.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
infelix: ονομαστική ενικού, θηλυκού γένους του τριγενούς και μονοκατάληκτου τριτοκλίτου επιθέτου infelix, infelix, infelix (γεν: infelicis) = δυστυχισμένος, -η, -ο.
senecta: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού senecta -ae, α΄κλίση, θηλυκό = τα γηρατειά (singulare tantum).
traxit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος traho, traxi, tractum, trahĕre 3 = τραβώ, σύρω.
ut: εδώ συμπερασματικός σύνδεσμος = ώστε.
primum: χρονικό επίρρημα = πρώτα. (Παραθετικά: prae/prius/primum ή primo)
exsulem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού exsul, exsulis, γ΄ κλίση, αρσενικό = ο εξόριστος.
deinde: χρονικό επίρρημα = έπειτα.
hostem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού hostis, hostis, γ΄ κλίση, αρσενικό = ο εχθρός.
te: αιτιατική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
viderem: α΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος video, vidi, visum, vidēre 2 = βλέπω.
qui: ερωτηματικό επίρρημα = πώς;
potuisti: β΄ ενικό οριστικής παρακειμένου του ανωμάλου ρήματος possum, potui, -, posse = μπορώ.
populari: απαρέμφατο ενεστώτα του ρήματος populor, populatus sum, populāri 1 αποθετικό = λεηλατώ.
hanc: αιτιατική ενικού θηλυκού γένους της δεικτικής αντωνυμίας hic, haec, hoc = αυτός, -ή, -ό.
terram: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού terra -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η γη, η χώρα.
quae: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους της αναφορικής αντωνυμίας qui, quae, quod = ο οποίος, -α, -ο.
te: αιτιατική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
genuit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος gigno, genui, genitum, gignĕre 3 = γεννώ.
atque: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
aluit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος alo, alui, altum/alitum, alĕre 3 = τρέφω.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
tibi: δοτική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
ingredienti: δοτική ενικού αρσενικού γένους της μετοχής ενεστώτα του ρήματος ingredior, ingressus sum, ingredi* 3 αποθετικό = εισβάλλω.
fines: αιτιατική πληθυντικού του ουσιαστικού finis, finis, γ΄ κλίση αρσενικό = το τέλος, το σύνορο.
patriae: γενική ενικού του ουσιαστικού patria -ae, α΄κλίση, θηλυκό = η πατρίδα.
ira: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού ira -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η οργή.
cecidit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος cado, cecidi, casum, cadĕre 3 = πέφτω.
quamvis: παραχωρητικός σύνδεσμος = αν και, παρόλο που.
infesto: αφαιρετική ενικού αρσενικού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου infestus, -a, -um = εχθρικός, -ή, -ό.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
minaci: αφαιρετική ενικού, αρσενικού γένους θετικού βαθμού του τριγενούς και μονοκατάληκτου τριτοκλίτου επιθέτου minax, minax, minax (γεν: minacis) = απειλητικός, -ή, -ό.
animo: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού animus -i, β΄ κλίση, αρσενικό = η ψυχή.
perveneras: β΄ ενικό οριστικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος pervenio, perveni, perventum, pervenīre 4 = φθάνω.
cur: ερωτηματικό επίρρημα = γιατί;
cum: χρονικός σύνδεσμος = όταν.
in: πρόθεση + αφαιρετική (εδώ) = σε.
conspectu: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού conspectus -us, δ΄ κλίση, αρσενικό = η θέα, η όψη.
Roma: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Roma -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η Ρώμη (Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).
fuit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
tibi: δοτική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
succurrit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος succurrit, succurrit, succursum, succurrĕre 3 + δοτική προσώπου = έρχεται στο μυαλό.
intra: πρόθεση + αιτιατική = μέσα.
illa: αιτιατική πληθυντικού ουδετέρου γένους της δεικτικής αντωνυμίας ille, illa, illud = εκείνος, -η, -ο.
moenia: αιτιατική πληθυντικού του ουσιαστικού moenia -ium, γ΄ κλίση, ουδέτερο = τα τείχη (plurale tantum).
domus: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού domus, domus, δ΄ κλίση, θηλυκό = το σπίτι.
ac: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
penates: ονομαστική πληθυντικού του ουσιαστικού penates -ium, γ΄ κλίση, αρσενικό = οι θεοί του σπιτιού, οι εφέστιοι θεοί (plurale tantum).
mei: ονομαστική πληθυντικού αρσενικού γένους της κτητικής αντωνυμίας α΄προσώπου για έναν κτήτορα meus, -a, -um = ο δικός, -ή, -ό μου.
sunt: γ΄ πληθυντικό οριστικής ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
mater: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού mater, matris, γ΄ κλίση, θηλυκό = η μητέρα (γενική πληθυντικού: matrum).
coniunx: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού coniu(n)x, coniu(n)gis, γ΄ κλίση, αρσενικό και θηλυκό (εδώ θηλυκό) = η σύζυγος.
liberi: ονομαστική πληθυντικού του ουσιαστικού liberi -orum, β΄ κλίση, αρσενικό = τα παιδιά (plurale tantum).
-que: συμπλεκτικός σύνδεσμος (εγκλιτική λέξη) = και.
ergo: συμπερασματικός σύνδεσμος = επομένως, λοιπόν.
ego: ονομαστική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
nisi: υποθετικός αποφατικός σύνδεσμος = αν δεν.
peperissem: α΄ ενικό υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος pario, peperi, partum, parĕre* 3 = γεννώ (Μετοχή Μέλλοντα pariturus, -a, -um).
Roma: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Roma -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η Ρώμη (Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
oppugnaretur: γ΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού παθητικής φωνής του ρήματος oppugno, -avi, -atum, -āre 1 = πολιορκώ.
nisi: υποθετικός αποφατικός σύνδεσμος = αν δεν.
filium: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού filius -ii (i), β΄ κλίση, αρσενικό = ο γιος (κλητική ενικού: fili).
haberem: α΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος habeo, habui, habitum, habēre 2 = έχω.
libera: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου liber, libera, liberum = ελεύθερος, -η, -ο.
in: πρόθεση + αφαιρετική (εδώ) = σε.
libera: αφαιρετική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου liber, libera, liberum = ελεύθερος, -η, -ο.
patria: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού patria -ae α΄ κλίση, θηλυκό = η πατρίδα.
mortua: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους του δευτεροκλίτου επιθέτου mortuus, mortua, mortuum,
Στην πραγματικότητα πρόκειται για την μετοχή παρακειμένου του ρήματος morior, mortuus sum, mori* 3 αποθετικό = πεθαίνω (μετοχή μέλλοντα: moriturus, -a, -um) η οποία λειτουργεί και ως επίθετο.
essem :α΄ενικό υποτακτικής παρατατικού του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
ego: ονομαστική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
nihil: αιτιατική ενικού ουδετέρου γένους της αόριστης ουσιαστικής αντωνυμίας nemo, nihil(nil) = κανένας, κανένα τίποτε.
iam: χρονικό επίρρημα = πια, ήδη.
pati: απαρέμφατο ενεστώτα του ρήματος patior, passus sum, pati* 3 αποθετικό = υπομένω.
possum: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος possum, potui, -, posse = μπορώ.
nec: αντιθετικός σύνδεσμος = ούτε.
diu: χρονικό επίρρημα = για πολύ καιρό.
miserrima: ονομαστική ενικού, θηλυκού γένους, υπερθετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου miser, misera, miserum = δυστυχισμένος, -η, -ο.
futura sum: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα της ενεργητικής περιφραστικής συζυγίας του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
at: αντιθετικός σύνδεσμος = αλλά.
contra: τροπικό επίρρημα = αντίθετα.
hos: αιτιατική πληθυντικού, αρσενικού γένους της δεικτικής αντωνυμίας hic, haec, hoc = αυτός, -ή, -ό.
si: υποθετικός σύνδεσμος = αν.
pergis: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος pergo, perrexi, perrectum, pergĕre 3 = συνεχίζω.
aut.......aut: διαζευκτικός σύνδεσμος = ή…ή, είτε…είτε.
immatura: ονομαστική ενικού, θηλυκού γένους του δευτεροκλίτου επιθέτου immaturus, -a, um = πρόωρος, -η, -ο (το επίθετο δεν σχηματίζει παραθετικά, καθώς δηλώνει αρνητική έννοια)
mors: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού mors, mortis, γ΄ κλίση, θηλυκό = ο θάνατος.
longa: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου longus, -a, um = μακρόχρονος, -η, -ο.
servitus: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού servitus, servitutis, γ΄ κλίση, θηλυκό = η σκλαβιά.
manet: γ΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος maneo, mansi, mansum, manēre 2 = περιμένω.
ad: πρόθεση + αιτιατική = σε.
hostem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού hostis, hostis, γ΄ κλίση αρσενικό = ο εχθρός.
veni: α΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος venio, veni, ventum, venīre 4 = έρχομαι.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
captiva: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους του δευτεροκλίτου επιθέτου captivus, -a, -um = αιχμάλωτος, -η, -ο (δεν διαθέτει παραθετικά).
in: πρόθεση + αφαιρετική (εδώ) = σε.
castris: αφαιρετική πληθυντικού του ουσιαστικού castra -orum, β΄ κλίση ουδέτερο = το στρατόπεδο (στον ενικό castrum -i = το φρούριο).
tuis: αφαιρετική πληθυντικού ουδετέρου γένους της κτητικής αντωνυμίας β’ προσώπου για έναν κτήτορα tuus, -a, -um = ο δικός, -ή, -ό σου.
sum: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
in: πρόθεση + αιτιατική (εδώ) = σε.
hoc: αιτιατική ενικού ουδετέρου γένους της δεικτικής αντωνυμίας hic, haec, hoc = αυτός, -ή, -ό.
me: αιτιατική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
longa: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου longus, -a, -um = μακρόχρονος, -η, -ο.
vita: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού vita -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η ζωή.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
infelix: ονομαστική ενικού, θηλυκού γένους του τριγενούς και μονοκατάληκτου τριτοκλίτου επιθέτου infelix, infelix, infelix (γεν: infelicis) = δυστυχισμένος, -η, -ο.
senecta: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού senecta -ae, α΄κλίση, θηλυκό = τα γηρατειά (singulare tantum).
traxit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος traho, traxi, tractum, trahĕre 3 = τραβώ, σύρω.
ut: εδώ συμπερασματικός σύνδεσμος = ώστε.
primum: χρονικό επίρρημα = πρώτα. (Παραθετικά: prae/prius/primum ή primo)
exsulem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού exsul, exsulis, γ΄ κλίση, αρσενικό = ο εξόριστος.
deinde: χρονικό επίρρημα = έπειτα.
hostem: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού hostis, hostis, γ΄ κλίση, αρσενικό = ο εχθρός.
te: αιτιατική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
viderem: α΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος video, vidi, visum, vidēre 2 = βλέπω.
qui: ερωτηματικό επίρρημα = πώς;
potuisti: β΄ ενικό οριστικής παρακειμένου του ανωμάλου ρήματος possum, potui, -, posse = μπορώ.
populari: απαρέμφατο ενεστώτα του ρήματος populor, populatus sum, populāri 1 αποθετικό = λεηλατώ.
hanc: αιτιατική ενικού θηλυκού γένους της δεικτικής αντωνυμίας hic, haec, hoc = αυτός, -ή, -ό.
terram: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού terra -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η γη, η χώρα.
quae: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους της αναφορικής αντωνυμίας qui, quae, quod = ο οποίος, -α, -ο.
te: αιτιατική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
genuit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος gigno, genui, genitum, gignĕre 3 = γεννώ.
atque: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
aluit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος alo, alui, altum/alitum, alĕre 3 = τρέφω.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
tibi: δοτική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
ingredienti: δοτική ενικού αρσενικού γένους της μετοχής ενεστώτα του ρήματος ingredior, ingressus sum, ingredi* 3 αποθετικό = εισβάλλω.
fines: αιτιατική πληθυντικού του ουσιαστικού finis, finis, γ΄ κλίση αρσενικό = το τέλος, το σύνορο.
patriae: γενική ενικού του ουσιαστικού patria -ae, α΄κλίση, θηλυκό = η πατρίδα.
ira: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού ira -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η οργή.
cecidit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος cado, cecidi, casum, cadĕre 3 = πέφτω.
quamvis: παραχωρητικός σύνδεσμος = αν και, παρόλο που.
infesto: αφαιρετική ενικού αρσενικού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου infestus, -a, -um = εχθρικός, -ή, -ό.
et: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
minaci: αφαιρετική ενικού, αρσενικού γένους θετικού βαθμού του τριγενούς και μονοκατάληκτου τριτοκλίτου επιθέτου minax, minax, minax (γεν: minacis) = απειλητικός, -ή, -ό.
animo: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού animus -i, β΄ κλίση, αρσενικό = η ψυχή.
perveneras: β΄ ενικό οριστικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος pervenio, perveni, perventum, pervenīre 4 = φθάνω.
cur: ερωτηματικό επίρρημα = γιατί;
cum: χρονικός σύνδεσμος = όταν.
in: πρόθεση + αφαιρετική (εδώ) = σε.
conspectu: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού conspectus -us, δ΄ κλίση, αρσενικό = η θέα, η όψη.
Roma: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Roma -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η Ρώμη (Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).
fuit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
tibi: δοτική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας, β΄ προσώπου tu = εσύ.
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
succurrit: γ΄ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής φωνής του ρήματος succurrit, succurrit, succursum, succurrĕre 3 + δοτική προσώπου = έρχεται στο μυαλό.
intra: πρόθεση + αιτιατική = μέσα.
illa: αιτιατική πληθυντικού ουδετέρου γένους της δεικτικής αντωνυμίας ille, illa, illud = εκείνος, -η, -ο.
moenia: αιτιατική πληθυντικού του ουσιαστικού moenia -ium, γ΄ κλίση, ουδέτερο = τα τείχη (plurale tantum).
domus: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού domus, domus, δ΄ κλίση, θηλυκό = το σπίτι.
ac: συμπλεκτικός σύνδεσμος = και.
penates: ονομαστική πληθυντικού του ουσιαστικού penates -ium, γ΄ κλίση, αρσενικό = οι θεοί του σπιτιού, οι εφέστιοι θεοί (plurale tantum).
mei: ονομαστική πληθυντικού αρσενικού γένους της κτητικής αντωνυμίας α΄προσώπου για έναν κτήτορα meus, -a, -um = ο δικός, -ή, -ό μου.
sunt: γ΄ πληθυντικό οριστικής ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
mater: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού mater, matris, γ΄ κλίση, θηλυκό = η μητέρα (γενική πληθυντικού: matrum).
coniunx: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού coniu(n)x, coniu(n)gis, γ΄ κλίση, αρσενικό και θηλυκό (εδώ θηλυκό) = η σύζυγος.
liberi: ονομαστική πληθυντικού του ουσιαστικού liberi -orum, β΄ κλίση, αρσενικό = τα παιδιά (plurale tantum).
-que: συμπλεκτικός σύνδεσμος (εγκλιτική λέξη) = και.
ergo: συμπερασματικός σύνδεσμος = επομένως, λοιπόν.
ego: ονομαστική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
nisi: υποθετικός αποφατικός σύνδεσμος = αν δεν.
peperissem: α΄ ενικό υποτακτικής υπερσυντελίκου ενεργητικής φωνής του ρήματος pario, peperi, partum, parĕre* 3 = γεννώ (Μετοχή Μέλλοντα pariturus, -a, -um).
Roma: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Roma -ae, α΄ κλίση, θηλυκό = η Ρώμη (Ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).
non: αρνητικό μόριο = όχι, δεν.
oppugnaretur: γ΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού παθητικής φωνής του ρήματος oppugno, -avi, -atum, -āre 1 = πολιορκώ.
nisi: υποθετικός αποφατικός σύνδεσμος = αν δεν.
filium: αιτιατική ενικού του ουσιαστικού filius -ii (i), β΄ κλίση, αρσενικό = ο γιος (κλητική ενικού: fili).
haberem: α΄ ενικό υποτακτικής παρατατικού ενεργητικής φωνής του ρήματος habeo, habui, habitum, habēre 2 = έχω.
libera: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου liber, libera, liberum = ελεύθερος, -η, -ο.
in: πρόθεση + αφαιρετική (εδώ) = σε.
libera: αφαιρετική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου liber, libera, liberum = ελεύθερος, -η, -ο.
patria: αφαιρετική ενικού του ουσιαστικού patria -ae α΄ κλίση, θηλυκό = η πατρίδα.
mortua: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους του δευτεροκλίτου επιθέτου mortuus, mortua, mortuum,
Στην πραγματικότητα πρόκειται για την μετοχή παρακειμένου του ρήματος morior, mortuus sum, mori* 3 αποθετικό = πεθαίνω (μετοχή μέλλοντα: moriturus, -a, -um) η οποία λειτουργεί και ως επίθετο.
essem :α΄ενικό υποτακτικής παρατατικού του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι.
ego: ονομαστική ενικού της προσωπικής αντωνυμίας α΄ προσώπου ego = εγώ.
nihil: αιτιατική ενικού ουδετέρου γένους της αόριστης ουσιαστικής αντωνυμίας nemo, nihil(nil) = κανένας, κανένα τίποτε.
iam: χρονικό επίρρημα = πια, ήδη.
pati: απαρέμφατο ενεστώτα του ρήματος patior, passus sum, pati* 3 αποθετικό = υπομένω.
possum: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα του ανωμάλου ρήματος possum, potui, -, posse = μπορώ.
nec: αντιθετικός σύνδεσμος = ούτε.
diu: χρονικό επίρρημα = για πολύ καιρό.
miserrima: ονομαστική ενικού, θηλυκού γένους, υπερθετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου miser, misera, miserum = δυστυχισμένος, -η, -ο.
futura sum: α΄ ενικό οριστικής ενεστώτα της ενεργητικής περιφραστικής συζυγίας του ανωμάλου ρήματος sum, fui, -, esse = είμαι, υπάρχω.
at: αντιθετικός σύνδεσμος = αλλά.
contra: τροπικό επίρρημα = αντίθετα.
hos: αιτιατική πληθυντικού, αρσενικού γένους της δεικτικής αντωνυμίας hic, haec, hoc = αυτός, -ή, -ό.
si: υποθετικός σύνδεσμος = αν.
pergis: β΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος pergo, perrexi, perrectum, pergĕre 3 = συνεχίζω.
aut.......aut: διαζευκτικός σύνδεσμος = ή…ή, είτε…είτε.
immatura: ονομαστική ενικού, θηλυκού γένους του δευτεροκλίτου επιθέτου immaturus, -a, um = πρόωρος, -η, -ο (το επίθετο δεν σχηματίζει παραθετικά, καθώς δηλώνει αρνητική έννοια)
mors: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού mors, mortis, γ΄ κλίση, θηλυκό = ο θάνατος.
longa: ονομαστική ενικού θηλυκού γένους θετικού βαθμού του δευτεροκλίτου επιθέτου longus, -a, um = μακρόχρονος, -η, -ο.
servitus: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού servitus, servitutis, γ΄ κλίση, θηλυκό = η σκλαβιά.
manet: γ΄ ενικό οριστικής ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος maneo, mansi, mansum, manēre 2 = περιμένω.
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ TΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ
|
A΄ κλίση
|
|
vita –ae:
θηλυκό
terra –ae: θηλυκό patria –ae: θηλυκό Roma –ae: θηλυκό (δεν έχει πληθυντικό) senecta –ae θηλυκό (δεν έχει πληθυντικό) ira –ae: θηλυκό (δεν έχει πληθυντικό) |
|
Β΄ κλίση
|
|
castrum
–i: ουδέτερο
animus –i: αρσενικό liberi –orum: αρσενικό (δεν έχει ενικό) filius –ii (i): αρσενικό |
|
Γ΄ κλίση
|
|
hostis
–is: αρσενικό
exsul –is: αρσενικό finis –is: αρσενικό moenia –ium: ουδέτερο (δεν έχει ενικό) penates –ium: αρσενικό (δεν έχει ενικό) mater –tris: θηλυκό coniu(n)x –(n)gis: αρσενικό και θηλυκό mors –rtis: θηλυκό servitus –utis: θηλυκό |
|
Δ΄ κλίση
|
|
conspectus
–us: αρσενικό
domus –us: θηλυκό |
ΕΠΙΘΕΤΑ
|
Β΄ κλίση
|
|
captivus,
-a, -um
longus, -a, -um (Συγκριτικός: longior, longior, longius, Υπερθετικός: longissimus, -a, -um) infestus, -a, -um (Συγκριτικός: infestior, infestior, infestius, Υπερθετικός: infestissimus, -a, -um) liber, -a, -um (Συγκριτικός: liberior, liberior, liberius, Υπερθετικός: liberrimus, -a, -um) miser, -a, -um (Συγκριτικός: miserior, miserior, miserius, Υπερθετικός: miserrimus, -a, -um) immaturus, -a, -um (Δεν έχει παραθετικά) |
|
Γ΄ κλίση
|
|
infelix,
-x, -x (Συγκριτικός: infelicior, infelicior, infelicius, Υπερθετικός:
infelicissimus, -a, -um)
minax, -x, -x (Συγκριτικός: minacior, minacior, minacius, Υπερθετικός: minacissimus, -a, -um) |
ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
|
tuus, tua, tuum (κτητική,
β΄προσώπου)
ego (προσωπική, α΄προσώπου) qui, quae, quod (αναφορική) meus, mea, meum (κτητική, α΄προσώπου) hic, haec, hoc (δεικτική) tu (προσωπική, β΄προσώπου) ille, illa, illud (δεικτική) nihil (αόριστη ουσιαστική) |
ΡΗΜΑΤΑ
|
1η Συζυγία
|
|
populοr,
populatus sum, populāri (αποθετικό)
οppugno, oppugnavi, oppugnatum, oppugnāre |
|
2η Συζυγία
|
|
video,
vidi, visum, vidēre
habeo, habui, habitum, habēre maneo, mansi, mansum, manēre |
|
3η Συζυγία
|
|
traho,
traxi, tractum, trahĕre
gigno, genui, genitum, gignĕre alo, alui, altum/alitum, alĕre ingredior, ingressus sum, ingrĕdi* (αποθετικό) cado, cecidi, casum, cadĕre succurrit, succurrit, succursum, succurrĕre (απρόσωπο) pario, peperi, partum, parĕre* morior, mortuus sum, mori* (αποθετικό) patior, passus sum, pati* (αποθετικό) pergo, perrexi, perrectum, pergĕre |
|
4η Συζυγία
|
|
venio,
veni, ventum, venīre
pervenio, perveni, perventum, pervenīre |
ΑΝΩΜΑΛΑ
ΡΗΜΑΤΑ
|
sum, fui,
-, esse
possum, potui, -, posse |
ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ
|
primum
(Θετικός: (prae), Συγκριτικός: prius, Υπερθετικός: primum / primo)
deinde qui cur iam diu (Συγκριτικός: diutius, Υπερθετικός: diutissime) contra |
ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
|
ad +
αιτιατική
in + αφαιρετική / αιτιατική intra + αιτιατική |
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
|
et
(συμπλεκτικός)
ut (συμπερασματικός) quamvis (παραχωρητικός) cum (χρονικός) ac (atque) (συμπλεκτικός) -que (συμπλεκτικός) ergo (συμπερασματικός) nisi (υποθετικός) nec (συμπλεκτικός) at (αντιθετικός) aut (διαζευκτικός) si (υποθετικός) |
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
|
Num ad
hostem veni: Κύρια
ευθεία ερωτηματική πρόταση, απλή, ολικής αγνοίας, εισάγεται με το ερωτηματικό
μόριο num, γιατί περιμένουμε αρνητική απάντηση. Πρόκειται για ρητορική
ερώτηση. Εκφέρεται με οριστική παρακειμένου και εκφράζει πραγματική
κατάσταση.
|
|
veni: ρήμα.
(ego): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. ad hostem: εμπρόθετος προσδιορισμός της εχθρικής κατεύθυνσης σε πρόσωπο στο veni. |
|
et captiva
in castris tuis sum?: Κύρια ευθεία ερωτηματική πρόταση, απλή, ρητορική,
ολικής αγνοίας, συνδέεται παρατακτικά συμπλεκτικά με την προηγούμενη πρόταση
με τον σύνδεσμο et. Εκφέρεται με οριστική ενεστώτα και εκφράζει πραγματική
κατάσταση.
|
|
sum: ρήμα.
(ego): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. captiva: κατηγορούμενο στο εννοούμενο υποκείμενο ego. in castris: εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στο sum. tuis: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο castris. |
|
In hoc me
logna vita et infelix senecta traxit,: Κύρια ευθεία ερωτηματική πρόταση, απλή, ρητορική,
ολικής αγνοίας, δεν εισάγεται με κάποιο μόριο για να δοθεί έμφαση. Εκφέρεται
με οριστική παρακειμένου και εκφράζει πραγματική κατάσταση.
|
|
traxit: ρήμα.
vita et senecta: υποκείμενα του ρήματος συνδέονται παρατακτικά συμπλεκτικά με τον σύνδεσμο et. longa: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο vita. infelix: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο senecta. me: αντικείμενο ρήματος. in hoc: εμπρόθετος προσδιορισμός κατάστασης στο traxit. |
|
ut primum
exsulem deinde hostem te viderem? δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση˙
εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ut επειδή είναι καταφατική˙
προηγείται η επιτατική φράση in hoc. Eκφέρεται με υποτακτική (το συμπέρασμα
στη λατινική θεωρείται υποκειμενική κατάσταση)˙ συγκεκριμένα εκφέρεται με
υποτακτική παρατατικού (viderem) γιατί το ρήμα της κύριας είναι ιστορικού
χρόνου (traxit) και εκφράζει το σύγχρονο στο παρελθόν Έχουμε ιδιόμορφη
ακολουθία χρόνων, γιατί το συμπέρασμα είναι ιδωμένο τη στιγμή της εμφάνισής
του στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του
(συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση).
|
|
viderem: ρήμα.
(ego): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. te: αντικείμενο ρήματος. exsulem, hostem: κατηγορούμενα στο αντικείμενο te. primum: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο viderem. deinde: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο viderem. |
|
Qui
potuisti populari hanc terram: Κύρια ευθεία ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας,
ρητορική, εισάγεται με το ερωτηματικό επίρρημα qui. Εκφέρεται με οριστική
παρακειμένου και εκφράζει πραγματική κατάσταση.
|
|
potuisti: ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. populari: αντικείμενο ρήματος και τελικό απαρέμφατο. (tu): εννοούμενο υποκείμενο απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). terram: αντικείμενο απαρεμφάτου. hanc: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο terram. qui: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο potuisti. |
|
quae te
genuit:
δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο terram ˙ εισάγεται με την
αναφορική αντωνυμία quae, εκφέρεται με οριστική (genuit) γιατί εκφράζει το
πραγματικό, συγκεκριμένα με οριστική παρακειμένου, γιατί αναφέρεται στο
παρελθόν.
|
|
genuit: ρήμα.
quae: υποκείμενο ρήματος. te: αντικείμενο ρήματος. |
|
atque
aluit:
δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο terram ˙συνδέεται
παρατακτικά συμπλεκτικά με την προηγούμενη πρόταση, εκφέρεται με οριστική
(aluit) γιατί εκφράζει το πραγματικό, συγκεκριμένα με οριστική παρακειμένου,
γιατί αναφέρεται στο παρελθόν.
|
|
aluit: ρήμα.
(quae): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. (te): εννοούμενο αντικείμενο ρήματος. |
|
Non tibi
ingredienti fines patriae ira cecidit? Κύρια ευθεία ερωτηματική πρόταση, απλή, ρητορική
ολικής αγνοίας, δεν εισάγεται με κάποιο μόριο για να δοθεί έμφαση.Εκφέρεται
με οριστική παρακειμένου και εκφράζει πραγματική κατάσταση.
|
|
cecidit: ρήμα.
ira: υποκείμενο ρήματος. tibi: δοτική προσωπική ηθική από το cecidit. ingredienti: χρονική μετοχή συνημμένη στη δοτική προσωπική. tibi: υποκείμενο μετοχής. fines: αντικείμενο στη μετοχή ingredienti. patriae: γενική κτητική στο fines. |
|
Quamvis
infesto et minaci animo perveneras: δευτερεύουσα παραχωρητική πρόταση, εκφράζει μια
υποθετική κατάσταση που κι αν δεχθούμε ότι αληθευει δεν αναιρεί το
περιεχόμενο της κύριας πρότασης. Εισάγεται με τον παραχωρητικό σύνδεσμο
quamvis, γιατί ακολουθούν τα επίθετα infesto et minaci, εκφέρεται με οριστική
παρά τον κανόνα (quamvis + υποτακτική). Η σύνταξη quamvis + οριστική
ισοδυναμεί με quamquam + οριστική και είναι μετακλασική, η οριστική perveneras
είναι χρόνου υπερσυντελίκου, γιατί αναφέρεται στο παρελθόν.
|
|
perveneras: ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. animo: αφαιρετική του τρόπου στο perveneras. infesto et minaci: ομοιόπτωτοι, επιθετικοί προσδιορισμοί στο animo, συνδέονται συμπλεκτικά με τον σύνδεσμο et. |
|
cur,…,tibi
non succurrit: Κύρια
ευθεία ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας, ρητορική, εισάγεται με το
ερωτηματικό επίρρημα cur. Εκφέρεται με οριστική παρακειμένου γιατί εκφράζει
πραγματική κατάσταση.
|
|
succurrit: ρήμα, εδώ απρόσωπο.
«intra illa moenia domus ac penates mei sunt, mater coniunx liberique»: η πρόταση λειτουργεί νοηματικά ως υποκείμενο του ρήματος. tibi: δοτική προσωπική από το succurrit. cur: επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο succurrit |
|
cum in
conspectu Roma fuit: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση˙
εισάγεται με τον χρονικό σύνδεσμο cum (μας απασχολεί από χρονική άποψη)˙
εκφέρεται με οριστική παρακειμένου (fuit), γιατί αναφέρεται το παρελθόν και
εκφράζει το πραγματικό.
|
|
fuit: ρήμα.
Roma: υποκείμενο ρήματος. in conspectu: εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης στο fuit. |
|
«intra
illa moenia domus ac penates mei sunt, mater coniunx liberique»: Κύρια πρόταση κρίσεως, εκφέρεται
με οριστική ενεστώτα και δηλώνει το πραγματικό γεγονός.
|
|
sunt: ρήμα.
domus ac penates, mater coniunx liberique: υποκείμενα ρήματος. mei: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο penates. intra moenia: εμπρόθετος προσδιορισμός του τόπου στο sunt. illa: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο moenia. |
|
Ergo, …,
Roma non oppugnaretur: Κύρια πρόταση κρίσεως, εκφέρεται με δυνητική
υποτακτική παρατατικού και αποτελεί την απόδοση στην υποθετική πρόταση που
ακολουθεί.
|
|
non
oppugnaretur: ρήμα.
Roma: υποκείμενο ρήματος. |
|
ego nisi
peperissem,:
δευτερεύουσα υποθετική πρόταση, εισάγεται με τον υποθετικό σύνδεσμο nisi,
επειδή είναι αρνητική και εκφέρεται με υποτακτική υπερσυντελίκου. Ο
υποθετικός λόγος που σχηματίζεται είναι: Υπόθεση: nisi peperissem
(υποτακτική υπερσυντελίκου) Απόδοση: …non oppugnaretur (υποτακτική
παρατατικού) και δηλώνει το αντίθετο του πραγματικού με υπόθεση στο παρελθόν
και απόδοση στο παρόν.
|
|
peperissem: ρήμα.
ego: υποκείμενο ρήματος. (te): εννοούμενο αντικείμενο ρήματος. |
|
nisi
filium haberem,:
δευτερεύουσα υποθετική πρόταση, εισάγεται με τον υποθετικό σύνδεσμο nisi,
επειδή είναι αρνητική Ο υποθετικός λόγος που σχηματίζεται είναι: Υπόθεση:
nisi haberem (υποτακτική παρατατικού) Απόδοση: essem (υποτακτική
παρατατικού) και δηλώνει το αντίθετο του πραγματικού στο παρόν.
|
|
haberem: ρήμα
(ego): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος filium: αντικείμενο ρήματος |
|
libera in
libera patria mortua essem.: Κύρια πρόταση κρίσεως, εκφέρεται με δυνητική υποτακτική
παρατατικού και αποτελεί την απόδοση στην υποθετική πρόταση που αναφέρθηκε.
|
|
essem: ρήμα
(ego): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος libera: κατηγορούμενο στο εννοούμενο υποκείμενο ego. mortua: επιρρηματικό κατηγορούμενο του χρόνου στο εννοούμενο υποκείμενο ego. in patria: εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στο essem. libera: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο patria. |
|
Ego nihil
iam pati possum: Κύρια
πρόταση κρίσεως, εκφέρεται με οριστική ενεστώτα και δηλώνει το πραγματικό
γεγονός.
|
|
possum: ρήμα.
ego: υποκείμενο ρήματος. pati: αντικείμενο ρήματος και τελικό απαρέμφατο. ego: υποκείμενο απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). nihil: αντικείμενο απαρεμφάτου. iam: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο possum. |
|
nec diu
miserrima futura sum: Κύρια πρόταση κρίσεως, εκφέρεται με οριστική
ενεστώτα (περιφραστικής συζυγίας) και δηλώνει το πραγματικό γεγονός.
|
|
futura
sum: ρήμα.
(ego): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. miserrima: κατηγορούμενο στο εννοούμενο υποκείμενο ego. diu: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο futura sum. |
|
at contra
hos,…, aut immatura mors aut longa servitus manet: Κύρια πρόταση κρίσεως, εκφέρεται
με οριστική ενεστώτα και δηλώνει το πραγματικό γεγονός.
|
|
manet: ρήμα.
aut mors aut servitus: υποκείμενα ρήματος, συνδέονται με τους διαζευκτικούς συνδέσμους aut…aut. immatura: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο mors. longa: ομοιόπτωτος, επιθετικός προσδιορισμός στο servitus. hos: αντικείμενο ρήματος. contra: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο manet. |
|
si pergis: δευτερεύουσα υποθετική πρόταση,
εισάγεται με τον υποθετικό σύνδεσμο si, επειδή είναι καταφατική. Ο υποθετικός
λόγος που σχηματίζεται είναι: Υπόθεση: si pergis (οριστική ενεστώτα) Απόδοση:
manet (οριστική ενεστώτα) και δηλώνει ανοικτή υπόθεση στο παρόν.
|
|
pergis: ρήμα.
(tu): εννοούμενο υποκείμενο ρήματος. |
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1. Να
μεταφερθούν οι παρακάτω ρηματικοί τύποι στον τύπο που σας ζητείται για τον
καθένα, στη φωνή που βρίσκονται (Να ληφθεί υπ’ όψιν το υποκείμενο όπου
χρειάζεται):
veni: β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα
traxit: γ΄ πληθυντικό προστακτικής μέλλοντα
populari: γ΄ ενικό υποτακτικής μέλλοντα
aluit: αφαιρετική ενικού αρσενικού γένους μετοχής μέλλοντα
ingredienti: σουπίνο σε αιτιατική
peperissem: γ΄ πληθυντικό υποτακτικής μέλλοντα
oppugnaretur: γενική γερουνδίου
possum: απαρέμφατο παρακειμένου
pergis: β΄ πληθυντικό οριστικής υπερσυντελίκου
manet: απαρέμφατο μέλλοντα
veni: β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα
traxit: γ΄ πληθυντικό προστακτικής μέλλοντα
populari: γ΄ ενικό υποτακτικής μέλλοντα
aluit: αφαιρετική ενικού αρσενικού γένους μετοχής μέλλοντα
ingredienti: σουπίνο σε αιτιατική
peperissem: γ΄ πληθυντικό υποτακτικής μέλλοντα
oppugnaretur: γενική γερουνδίου
possum: απαρέμφατο παρακειμένου
pergis: β΄ πληθυντικό οριστικής υπερσυντελίκου
manet: απαρέμφατο μέλλοντα
2. Να
μεταφερθούν οι παρακάτω τύποι στις πτώσεις που ζητούνται για το καθένα:
hanc:ονομαστική πληθυντικού στο ίδιο γένος
tibi: τον ίδιο τύπο το α΄πρόσωπο
fines: γενική πληθυντικού
conspectu: δοτική ενικού
domus: αιτιατική πληθυντικού
penates: δοτική πληθυντικού
mater: γενική πληθυντικού
filium: κλητική ενικού
nihil: δοτική ενικού
mors: αιτιατική πληθυντικού
hanc:ονομαστική πληθυντικού στο ίδιο γένος
tibi: τον ίδιο τύπο το α΄πρόσωπο
fines: γενική πληθυντικού
conspectu: δοτική ενικού
domus: αιτιατική πληθυντικού
penates: δοτική πληθυντικού
mater: γενική πληθυντικού
filium: κλητική ενικού
nihil: δοτική ενικού
mors: αιτιατική πληθυντικού
3. Να
γραφούν τα παραθετικά των επιθέτων και στα τρία γένη και να σχηματιστούν τα
επιρρήματά τους και στους τρεις βαθμούς: longus, infelix, infestus, minax,
liber, miser.
4. Οι
υποθετικοί λόγοι να μεταφερθούν στα άλλα είδη.
5. Num ad
hostem veni et captiva in castris tuis sum?
Qui potuisti populari hanc terram, quae te genuit atque aluit?
Non tibi ingredienti fines patriae ira cecidit?
Οι παραπάνω ευθείες ερωτήσεις του κειμένου να γίνουν πλάγιες ερωτηματικές με εξάρτηση από το: Mater filium suum interrogavit
Qui potuisti populari hanc terram, quae te genuit atque aluit?
Non tibi ingredienti fines patriae ira cecidit?
Οι παραπάνω ευθείες ερωτήσεις του κειμένου να γίνουν πλάγιες ερωτηματικές με εξάρτηση από το: Mater filium suum interrogavit
6. ingredienti:
να αναλυθεί σε δευτερεύουσα πρόταση
7. nisi …
haberem, si pergis: να μετατραπούν σε μετοχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου